کاربرد راهبردهای انگیزشی در آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی

انگیزش یکی از عوامل کلیدی است که تعیین کننده­ی موفقیت یا شکست زبان­آموزان در محیط­های  EFLیا  ESL می­باشد. بنابراین مسئولیت سنگینی بر دوش پژوهشگرهای حوزه­ی انگیزش قرار دارد تا معلمان را در جهت ایجاد انگیزش در زبان­آموزان، بالا بردن، و حفظ آن یاری کنند. تحقیق دورنیه و سیزر (۱۹۹۸) در کشور مجارستان اولین مطالعه­ی مهم روی راهبردهای انگیزشی بود. بعد از آنها مطالعات اندکی در این حوزه انجام شد. در این تحقیق ۲۵۰ نفر معلم ایرانی شرکت کرده­اند و از آنها خواسته شده است که دو نوع پرسشنامه شامل ۴۸ راهبرد انگیزشی را به این شرح کامل کنند: (۱) نگرش آنها درباره­ی میزان اهمیت راهبردهای انگیزشی (پرسشنا مه­ی میزان اهمیت) و (۲) نگرش آنها درباره­ی میزان استفاده از راهبردهای انگیزشی در کلاس درس (پرسشنامه ی میزان استفاده)، در ضمن نسخه­ی فارسی پرسشنامه­ها به معلمان تحویل داده شده است. نتایج بدست آمده از تحلیل آماری پرسشنامه­ها  مشخص کرد که : راهبردهای انگیزشی ‘ نمایش رفتار مناسب از طرف معلمان‘ و ‘ آشنا کردن زبان آموزان با ارزش­های مربوط به زبان انگلیسی‘ در هر دو پرسشنامه به ترتیب در رتبه­های اول و دهم ( آخرین رتبه ) قرار گرفته­اند. در میان ۱۰ ماکرو راهبرد انگیزشی استخراج شده از هر دو پرسشنامه، راهبردهای اشاره شده در بالا وابسته به فرهنگ خاصی نیستند و در اکثر فرهنگ­های کشورهای مختلف به میزان مشابهی قابل رویت هستند، ولی تکنیک­های انگیزشی از قبیل: ‘بوجود آوردن محیطی شاداب در کلاس درس‘ به نظر می­رسد وابسته به فرهنگ خاص کشورها هستند و میزان اهمیت و کاربرد آنها برای فرهنگ­های کشور های مختلف، متفاوت است. علاوه بر این، مقایسه­ی نتایج پرسشنامه­های ‘میزان اهمیت‘ و  ‘میزان استفاده‘ مشخص کرد که نگرش معلمان نسبت به اهمیت راهبردهای انگیزشی هیچ رابطه­ای با نگرش آنها نسبت به میزان کاربرد واقعی این راهبردها در کلاس درس ندارد.