پلیمریزاسیون امولسیونی یکی از مهمترین فرآیند های صنعتی برای مقیاس های بزرگ تولید پلیمر است. یک پلیمریزاسیون امولسیونی رایج ( امولسیون نفت در آب) شامل پلیمریزاسیون مونومرهای وینیل در سرعت های مناسب در محیط آبی شامل آغازگر قابل حل در آب می باشد. تئوری سینتیکی پلیمریزاسیون امولسیونی بوسیله اسمیت و اوارت که موفقیت های زیادی را در مدل سازی پلیمریزاسیون امولسیونی بدست آوردند توسعه یافت. بر اساس این تئوری رادیکال های آغازگر در فاز آبی تولید می شوند و به درون مایسل های صابونی متورم شده نفوذ می کنند. سرعت کلی پلیمریزاسیون نه تنها به سرعت پلیمریزاسیون درون ذرات، بلکه به تعداد ذرات هم بستگی دارد. مدل دیگری که توسط مدودو توسعه یافته توجه بیشتری روی تعداد ذرات کرده است، اما فرض کرد که لایه ی نفوذی فعالی کننده ی سطح مکان اصلی شروع است. سینتیک این مدل در مواردی که آغازگر در آب یا نفت قابل حل است مورد استفاده قرار می گیرد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.