نسبت قبح اخلاقی با ارزش زیباشناختی فیلم از منظر اخلاق‌گرایی میانه‌رو
یکی از مهم‌ترین پرسش‌ها در زمینه‌ی نسبت اخلاق و فیلم این است که آیا می‌توان فیلمی را به واسطه‌ی داشتن قبح اخلاقی، فاقد ارزش زیباشناختی یا دارای نقص زیباشناختی دانست؟ در پاسخ به این پرسش از افلاطون تا کنون، دیدگاه‌های مختلفی همچون «اخلاق‌گرایی افراطی»، «اخلاق‌گرایی میانه‌رو»، «زیباگرایی»، «خودآیینی‌گرایی میانه‌رو»، «نااخلاق‌گرایی افراطی» و «نااخلاق‌گرایی میانه‌رو» وجود دارد. در این میان، «اخلاق‌گرایی میانه‌رو» به عنوان یکی از رویکردهای معاصر، مدعی است که تبیین شایسته‌تری ارایه می‌دهد. در این نوشتار، پس از ایضاح برخی از مفاهیم به عنوان پیش‌فرض همچون قبح اخلاقی و ارزش زیباشناختی فیلم، دیدگاه‌های میانه‌رو در سه نوعش بیان می‌شود. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که مهم‌ترین نقاط افتراق دیدگاه‌های افراطی و میانه‌روی اخلاق‌گرا در گستره‌ی پوشش ارزیابی اخلاقی، استفاده از اصول «تا آن‌جا که» و «از تمام جهات» و قایل بودن به کثرت ارزش‌ها است. دیدگاه‌های میانه‌روی اخلاق‌گرا در چند امر با هم اختلاف دارند. از منظر گستره‌ی پوشش ارزیابی اخلاقی در گونه‌های هنری و مصادیق آن‌ها، کرول آثاری را می‌پذیرد که جنبه‌ی اخلاقی آن‌ها در جذب یا مانع جذب شدن به اثر از سوی مخاطب دخیل باشند. گات آثاری را می‌پذیرد که بیان‌گر دیدگاهی اخلاقی و پاسخ‌های توصیه شده‌ی مرتبط با حوزه‌ی اخلاق باشند. کی‌یران فقط ارزیابی اخلاقی در برخی از آثار روایی را می‌پذیرد که جنبه‌ي اخلاقی آن‌ها با باورپذیری اثر در ارتباط باشد. تفاوت دوم استفاده از قید «گاهی» (کرول و کی‌يران) یا «همواره» (گات) برای ارتباط جنبه‌ی اخلاقی و زیباشناختی است. بر اساس دیدگاه‌های میانه‌رو می‌توان به الگویی برای تحلیل اخلاقی ـ زیباشناختی رسید که دیگر ارزش‌های زیباشناختی اثر را نیز لحاظ می‌کند. در بخش پایانی این الگو در دو فیلم «گریز» و «پرتقال کوکی» بررسی می‌شود و نشان می‌دهد که این فیلم‌ها تا آن‌جا که دارای جنبه‌های اخلاقاً معیوب هستند، دارای نقص زیباشناختی نیز به شمار می‌روند.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.