مقایسه ویژگیهای آنتروپومتریکی روانی و ناهنجاریهای اسکلتی شایع پسران ۹ تا ۱۲ ساله

مقایسه ویژگی­های آنتروپومتریکی، بیومکانیکی، فیزیولوژیکی، روانی و ناهنجاری­های اسکلتی شایع پسران ۹ تا ۱۲ ساله

هدف از انجام این تحقیق مقایسه شاخص­های اصلی ویژگی­های آنتروپومتریك، بیومكانیك، روانی، فیزیولوژیك و ناهنجاری­های اسكلتی عضلانی پسران ۹-۱۲ ساله، و ارائه نورم  مربوط به شاخص­های اصلی بود. بدین منظور ۹۴ نفر از دانش آموزان شهر اسلامشهر به صورت تصادفی در دسترس، به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شدند. پارامتر­های منتخب آنتروپومتریكی، بیومكانیكی، فیزیولوژیكی، روانی و ناهنجاری­های اسکلتی آزمودنی­ها اندازه گیری شدند. در بخش آمار توصیفی از میانگین، انحراف استاندارد و رتبه درصدی  و در بخش آمار استنباطی از ضریب همبستگی چندگانه و آنالیز اجزای اصلی و همچنین تحلیل واریانس یك راهه  استفاده شد. یافته‌­های تحقیق نشان داد كه با استفاده از تحلیل مولفه­های اصلی برای ویژگی­های آنتروپومتریكی پهنای تنه از ناحیه‌ی ناف، محیط اندام‌­ها، محیط سر و تنه در سطح لگن از وضعیت ایستاده پارامتر برای پسران ۱۰ ساله، پارامتر­های پهنای استخوان ران، طول ساعد، محیط تنه از سطح ناف، محیط تنه در سطح لگن در وضعیت نشسته، محیط بازو، بیشترین محیط بازو، محیط آرنج، بیشترین محیط ساعد، چربی سه سر، چربی فوق خاری، چربی تحت کتفی  برای پسران ۱۱ ساله و پارامتر­های پهنای سر، پهنای تنه از ناحیه‌ی فوق سینه، پهنای مچ دست، محیط اندام­های تحتانی نظیر ران، زانو و ساق، برای پسران ۱۲ ساله شاخص اصلی شناخته شدند. با استفاده از آزمون ANOVA در سطح معناداری ۰۵/۰ شاخص­های اصلی برای سه گروه سنی با هم مقایسه شدند. برای ویژگی­های بیومكانیكی ۴ پارامتر برجسته شد كه شاخص اصلی (درازونشست، شنای سوئدی، طناب زنی) در گروه سنی ۱۰سال و (شنای سوئدی، دوی ۴*۹) در گروه سنی ۱۱ سال و درازونشست  در گروه سنی ۱۲ سال مشاهده شد. مقایسه شاخص­های اصلی بین سه گروه سنی با استفاده از آزمون ANOVA  نشان داد كه بین شاخص­های اصلی تفاوت معنی دار وجود داشت. برای ارزیابی ویژگی­های روانی، خودارزیابی شخص و تیپ شخصیتی آزمودنی­ها مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از تحلیل مولفه‌­های اصلی خود ارزیابی شخصیتی و برای سنین ۱۰ و ۱۱ ساله شاخص دروغگویی و برای سنین ۱۱ سال برونگرایی و برای ۱۲ سال پرخاشگری مشترك شد. شاخص اصلی مشتركی برای این سه گروه سنی وجود نداشت شاخص­های فیزیولوژیکی آزمودنی­ها در سه گروه سنی نشان داد ضربان قلب کودکان به تدریج از ۹ سال تا ۱۲ سال افزایشی را تجربه می­کند. شاخص­های اصلی ناهنجاری­های اسكلتی – عضلانی برای هر سه گروه سنی كف پای صاف، انحراف مچ به داخل و انحراف مچ به خارج بدست آمد. تفاوت معنی داری بین ناهنجاری­های اسكلتی – عضلانی با استفاده از آزمون ANOVA  در سه گروه سنی وجود نداشت و شاخص اصلی مشترك بین سه گروه كف پای صاف، انحراف مچ به داخل و انحراف مچ به خارج بود.