مقایسه سلامت روان و سازگاری زناشویی مادران کودکان اتیسم و مادران کودکان عادی

مقایسه سلامت روان و سازگاری زناشویی مادران کودکان اتیسم و مادران کودکان عادی ۵ تا ۱۲ سال شهرستان بندرعباس

هدف اين پژوهش مقایسه سلامت روان و سازگاری زناشویی مادران کودکان اتیسم و مادران کودکان عادی ۵ تا ۱۲ سال شهر بندرعباس بوده است. اين پژوهش در زمره­ی پژوهش هاي همبستگي و از نوع علی- مقایسه­ای بود. در این پژوهش جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلال اتیسم و مادران کودکان عادی ۵ تا ۱۲ سال سطح شهر بندرعباس که در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ در دو مقطع پیش دبستان و ابتدایی مشغول به تحصیل بوده­اند، بود. گزینش نمونه­ی مادران دارای فرزند اتیسم بر اساس نمونه گیری در دسترس به تعداد ۳۰ نفر صورت گرفت. ۷۰ نفر از مادران کودکان عادی نیز به روش تصادفی به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. براي اندازه گيري متغيرها، از رسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) استفاده شد. تحلیل داده­های به دست آمده با آزمون تحلیل واریانس یک­راهه انجام گرفت. یافته های پژوهش نشان داد سلامت روان مادران کودکان اتیسم به صورت معناداری کمتر از سلامت روان مادران کودکان عادی می­باشد. در خرده­مقیاس­های نشانه­های جسمانی، علائم اضطراب، اختلال در کنش اجتماعی و علائم افسردگی نیز مادران کودکان اتیسم نسبت به مادران کودکان عادی به صورت معناداری پایین­تر بودند. همچنین یافته­های پژوهش نشان داد سازگاری زناشویی مادران کودکان اتیسم نسبت به مادران کودکان عادی به شکل معناداری کمتر است. رضایت زناشویی، همبستگی زناشویی و توافق زناشویی مادران کودکان اتیسم نیز به صورت معنادار نسبت به مادران کودکان عادی کمتر بود. اما در خرده ­مقیاس ابراز محبت تفاوت مشاهده شده بین مادران کودکان اتیسم و مادران کودکان عادی معنادار نبود. بنابراین مادران کودکان اتیسم نسبت به مادران کودکان عادی از سلامت روان و سازگاری زناشویی کمتری برخوردارند.