هدف این پژوهش، مقایسه‌ی رفتارهای ضداجتماعی در اوقات فراغت ورزشکاران حرفه‌ای تیمی و انفرادی می‌باشد. تحقیق حاضر به روش توصیفی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است. جامعه‌ی آماری تحقیق شامل تمامی ورزشکاران ورزش‌های تیمی و انفرادی تیم‌های ملی جمهوری اسلامی ایران در سال۱۳۹۲می‌باشد که تعداد آنها با توجه به آمار کمیته ملی المپیک و فدراسیون‌های ورزشی ۲۳ رشته ورزشی تیمی و انفرادی، ۳۴۰ نفر می‌باشند. روش جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای و استفاده از پرسشنامه‌ی محقق ساخت به همراه ویژگی‌های فردی بوده است. که این پرسشنامه بر اساس شاخص‌های تحقیقات پیشین و شاخص‌هائی که در فصلنامه‌ی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران آمده تنظیم شده است.برای روايي محتوی از روش لاوشی استفاده شده که توسط گروه متخصصان بالاتر از ۸۴/۰، گزارش شده است. براي محاسبه پايايي پرسشنامه از دو روش آزمون–بازآزمون و پایایی درونی در محیط نرم‌افزار SPSS استفاده شده که پایائی آن ۹۱% گزارش شده است. همچنین ضریب پایایی درونی با استفاده از آزمون آلفا کرونباخ براي پرسشنامه ۸۷/۰ بدست آمد. دادههای تحقیق با روشهای آمار توصیفی(میانگین، واریانس، انحراف استاندارد، حداقل، حداکثر، دامنه تغییرات، فراوانی و درصد) در نرم‌افزار SPSS16 تجزیه و تحلیل شدند. در تحلیل استنباطی داده‌ها بعد از ارزیابی توسط آزمون کلوموگروف اسمیرنف و تست لوین در نرم‌افزار SPSS16 از آزمون‌های تحلیل واریانس یکطرفه ANOVA، آزمون تعقیبی Bonferroni، آزمون Fisher’s Exact و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین نوع ورزش و رفتارهای ضداجتماعی در اوقات فراغت ورزشکاران رشته‌های انفرادی تفاوت معنی‌دار وجود ندارد درحالی که در مورد ورزشکاران تیمی تفاوت معنی‌داری را نشان داد. بین نوع فعالیت‌های ورزشکاران تیمی و انفرادی عضو تیم‌های ملی در اوقات فراغت تفاوت معنی‌دار وجود ندارد همچنین تجزیه و تحلیل‌ها نشان دادند که بين ورزشکاران مرد و زن در فعالیت‌های ضداجتماعی تفاوت معني‌داري وجود دارد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.