مقايسه اثر تمرينات ايروبيک و يوگا بر آمادگي جسماني و برخي عوامل فيزيولوژيک زنان

مقايسه اثر تمرينات ايروبيک و يوگا بر آمادگي جسماني و برخي عوامل فيزيولوژيک زنان غير ورزشکار

هدف از تحقيق حاضر مقايسه­ي تاثير تمرينات يوگا و ايروبيک بر برخي عوامل فيزولوژيکي و آمادگي جسماني زنان غير ورزشکار بود. ۳۰ نفر از زنان غير ورزشکار شهرستان ميبد (سن: ۹۸/۴ ± ۵۳/۲۶ سال، قد: ۳۵/۵ ± ۶۷/۱۵۹ سانتي­متر، وزن: ۹۴/۱۴ ± ۶۶/۷۲ کيلوگرم، شاخص توده بدني: ۸۲/۵ ± ۵۲/۲۸ ^۲(متر)/کيلوگرم) به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شرکت  کرده و به طور تصادفي بر اساس شاخص توده بدني در سه گروه ايروبيک، يوگا و کنترل تقسيم شدند. هر گروه شامل ۱۰ نفر بود. آزمودني­ها در گروه­هاي تجربي،  به مدت ۸ هفته، ۳ روز درهفته و هرجلسه يک ساعت در برنامه­ي تمريني مشخص يوگا و ايروبيک  شرکت کردند. قبل و پس از دوره­ي تمريني ترکيب بدني( وزن بدن، درصد چربي، توده چربي بدن، توده بدون چربي بدن و نسبت دور کمر به لگن)، توان هوازي، فشارخون، ضربان قلب، شاخص­هاي ريوي، توان بي­هوازي عضلات پا، انعطاف­پذيري و قدرت دست اندازه­گيري شد. براي تجزيه و تحليل داده­ها از آمار توصيفي و استنباطي(آزمون کوواريانس و آزمون تعقيبي شفه) استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد که درصد چربي، وزن چربي، نسبت کمر به لگن، فشارخون دياستولي، ضربان قلب استراحت در گروه يوگا و ايروبيک نسبت به  گروه کنترل به طور معناداري کاهش نشان داد (۰۵/۰P<). توان هوازي و قدرت دست  به طور معناداري در گروه يوگا و ايروبيک نسبت به گروه کنترل افزايش نشان داد (۰۵/۰P<). ظرفيت حياتي اجباري، حجم بازدمي بافشار در يک ثانيه، حداکثر تهويه­ ارادي، توان بي­هوازي و انعطاف­پذيري (بشين و برس و خيزتنه) در گروه يوگا نسبت به گروه کنترل به طورمعناداري افزايش نشان داد (۰۵/۰P<). وزن بدن و فشارخون سيستولي به طور معناداري در گروه ايروبيک نسبت به گروه کنترل کاهش نشان داد (۰۵/۰P<). به طور کلي نتايج تحقيق حاضر نشان داد که بين يوگا و ايروبيک در هيچ کدام از عوامل فوق تفاوت معناداري وجود ندارد (۰۵/۰P>). در نتيجه نتايج تحقيق حاضر دلالت بر اين دارد که از هر دو روش تمريني يوگا و ايروبيک مي­توان به منظور بهبود سلامت عمومي و قلبي- عروقي استفاده کرد.