معناشناسی تقدیر الهی و واژه های هم بسته در قرآن و روایات تفسیری با روش ایزوتسو
ریشۀ ‘قدر’ از پربسامدترین واژگان قرآنی به حساب میآید. دستیابی به آموزۀ مهم تقدیر، با تحلیل معناشناختی این واژه در متون اصیل اسلامی، میسّر میشود. نسبت صرفی و همنشینی این واژه، کمک میکند تا دو میدان معنایی قدرت و تقدیر الهی نمایان شوند. این دو از اوصاف خداوند است که در ارتباط با یکدیگر قرار دارند؛ لذا با قرار گرفتن قرآن به عنوان منبع اصلی و بهرهگیری از ثقل اصغر، روایات تفسیری، در مسیر معناشناسی این واژه گام بلندی برداشته شد. عمده منابع مورد نیاز در اینباره نیز کتب تفسیری می باشند.
میدانهای صرفی، متعلّقاتی چون زمان وقوع، کیفیت دنیوی و اخروی بودن، ثابتات و متغیّرات و تدریجی و دفعی بودن را برای مقدّرات نمایان ساخته و نیز زمان وقوع و کیفیت دنیوی و اخروی بودن را از متعلّقات قدرت به شمار میآورد. علاوه بر این، علم، مشیت، اراده، قضا و خلقت الهی را از لوازم تقدیر و نیز مالکیت و مشیت را از لوازم قدرت معرّفی میکند.
کلمۀ ‘قَدر’، جانشین و مقابل قابل ملاحظهای ندارد؛ لذا با تحلیل عمیقتر همنشینها و نسبتهای صرفی این لفظ، و بهرهمندی از برخی روایات تفسیری، لایههای معنایی ‘قدر’ به دست میآید؛ به طوری که ارتباط افعال الهی در پیدایش مخلوقات را ترسیم کرده و ترتیب اینچنینی برای آن لحاظ میکند: ۱٫علم، ۲٫ قدرت، ۳٫اراده، ۴٫تقدیر، ۵٫مشیت، ۶٫قضا، ۷٫خلقت.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.