معرفی تکنیک و بررسی ساختاری طرح و نقش در زیورآلات فلزی دوران اسلامی تا پایان دورهی سلجوقی در ایران
هنر در قرون اولیه‌ی ورود اسلام به ایران، به دلیل ناپایداری حکومت ها، دچار رکود و افول شد. اما قرون سوم تا پنجم هجری قمری، دورانی پر بار در تمام ابعاد فرهنگی از جمله هنر اسلامی بود. این بخش از تاریخ، نقش بسزایی در شکل‌گیری، گسترش و تداوم، سبک هنری- تزیینی نوینی داشت که در قرون بعد در هنر اسلامی ایران به نهایت شکوفایی و بلوغ خود رسید. با توجه به امکان ماندگاری فلز و نقشی که در مطالعات باستان شناسی ایفا می نماید، نمونه‌هایی از زیورآلات باقی‌مانده از سده‌های اولیه‌ی اسلامی در ایران، موجود در سه موزه‌ی ملی ایران، موزه‌ی رضاعباسی و موزه‌ی متروپولیتن در نیویورک آمریکا از نظر نحوه‌ی کارکرد در آن زمان، مورد بررسی قرار گرفتند. به این ترتیب در پژوهشی توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه‌ای و مشاهده‌ای، از بین زیورآلات مربوط به اوایل دورهی اسلامی تا پایان دورهی سلجوقی، ۲۴ اثر از موزه‌ی ملی ایران، ۲۸ اثر از موزه‌ی رضاعباسی و ۶۲ اثر از موزه‌ی متروپولیتن انتخاب گردید و پس از بررسی ساخت و تکنیک تزیین آن‌ها به تحلیل و تطبیق آثار سه موزه با هم پرداخته شد. آنچه که از این تحقیق کاربردی به دست آمد این است که: آثار مورد بررسی، در جامعه‌ی آماری، از نظر تکنیک و ساخت، دنباله‌رو و تکمیل کننده‌ی روش‌های دوران قبل از خود بودند. موزه‌هایی که با حفاری مستقیم به آثار دست پیدا کرده‌اند توانسته‌اند با گذراندن مراحل آزمایشگاهی شناسنامه‌ی دقیقی برای هر کدام از آثار ارائه دهند و موزه‌هایی که از این حیث دور و تنها نگهدارنده‌ی آثار اهدایی بوده‌اند، فاقد اطلاعات کارشناسی و علمی هستند. در عین حال با شناخت تکنیک‌های اصیل و بهره‌گیری از طرح و نقش آثار دورهی مشخص شده مخصوصا دورهی سلجوقی، استفاده‌ی عملی میسر گردید و به ساخت نمونه‌هایی پرداخته شد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.