مطالعه رابطه بین نحوه مدیریت صندوق های سرمایه گذاری مشترک و عملکرد آن ها

این رساله کوششی در جهت بررسی نحوه مدیریت صندوق­های سرمایه­گذاری مشترک و عملکرد آ­ن­ها می­باشد. در این راستا مدل چهار عاملی کارهارت به منظور محاسبه عملکرد صندوق­های سرمایه­گذاری استفاده شده و تأثیر مدیریت صندوق ها که از طریق واریانس تفاوت بازده صندوق و بازده بازار به دست آمده است، بر عملکرد صندوق مورد سنجش قرار گرفته است. به این منظور  فرضیه­های تحقیق بر مبنای روش داده­های ترکیبی و با استفاده از اطلاعات و داده­های ماهانه بازده صندوق­های سرمایه­گذاری مشترک  و عملکرد صندوق ها در دوره­ی زمانی۱۳۹۲-۱۳۹۰ مورد آزمون قرار گرفت.به این منظور، پرتفوهای ماهانه براساس صرف ریسک بازار، عامل ارزش دفتری به ارزش بازار، عامل اندازه، عامل روند و انحراف معیار اختلاف بازده صندوق و بازار تشکیل شد.

سپس مازاد بازده صندوق ها که بیانگر عملکرد صندوق ها می باشد، محاسبه شده و اثر مدیریت صندوق بر آن  سنجش شده است. قبل از آزمون تأثیر نحوه مدیریت صندوق ها بر عملکرد آن ها، آزمون های آماری لازم همچون مانایی و هم جمعی انجام شده و یافته ها نشان از هم جمعی داده ها در بلند مدت دارند، که این یافته ها ما را نسبت به نبود رگرسیون کاذب مطمئن می سازد. سپس آزمون های مربوط به به کارگیری روش مناسب جهت تجزیه و تحلیل داده ها ترکیبی انجام شده که نتایج آزمون -F لیمر نشان می دهد که باید برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش داده های ترکیبی و نهایتا نتایج آزمون هاسمن نشان داد که از روش اثرات ثابت استفاده شود.

نتایج آزمون مدل با استفاده از روش اثرات ثابت نشان می­دهد که مازاد بازده صندوق با عامل صرف ریسک بازار، عامل ارزش دفتری به ارزش بازار و عامل روند رابطه مثبت و معنادار دارد، همچنین یافته ها نشان می دهد که عامل اندازه و انحراف معیار اختلاف بازده صندوق و بازار،رابطه منفی با مازاد بازده صندوق دارد، به عبارتی دیگر یافته های نهایی نشان می دهد که نحوه عملکرد مدیریت صندوق با مازاد بازده صندوق ارتباط مثبت و معناداری دارد.