برخی از آفریدههای بلند مرتبه خداوند، که در شرایط عادی توسط انسانها قابل مشاهده نیستند، مَلََک نام دارند. قرآن کریم بیشتر از کتابهای آسمانی دیگر به موضوع ملائک پرداخته و از این جهت منبعی غنی برای شناخت این موجودات غیبی به حساب میآید. در آیات مختلف قرآن کریم به ویژگیها، وظایف، خصوصیات، نوع رسالات و همچنین دیگر نامهای این موجودات روحانی اشاره شده است. واژه ملک در زبان فارسی به فرشته و سروش ترجمه شده و از این طریق به جایگاه مهمی در ادبیات فارسی دست پیدا کرده است. حتی نام آنان در ملیترین منظومه فارسی زبانان یعنی شاهنامه فردوسی نیز وارد شده است. تبدیل شاهنامه فردوسی به نسخههای نفیس مصور و تصویرشدن چهره و اندام برخی از فرشتگان در نگارهها، موجب شکلگیری رسالهای با عنوان «مطالعه تطبیقی واژه مَلَک در قرآن کریم و تصویر فرشته در شاهنامه طهماسبی» گردیده است. این تحقیق به شیوه توصیفی و تطبیقی و با محور قرار دادن آیات قرآن کریم درباره ملائک، متن شاهنامه فردوسی و تصاویر مربوط به فرشتگان در نگارههای شاهنامه طهماسبی را به نقد کشیده و مورد مطالعه قرار داده است. از نتایج این تحقیق دستیابی به سیمایی کلی و قابل فهم از وضعیت بصری ملائک در قرآن کریم، و تطبیق این تعریف با روایت فردوسی از آنها بوده است. لذا با وجود دشواریها و پیچیدگیهای خاصی که در ارائه تعریف جامع و کامل از فرشتگان در قرآن کریم وجود دارد، قابل تطبیق بودن روایت فردوسی و نگارگران پس از او درباره فرشتگان با وضعیت بصری قابل درک ملائک در قرآن کریم، اصلیترین موضوع مورد تحلیل قرار گرفته در این رساله میباشد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.