پلهای تیر و دال بتنی با تکیهگاههای نِئوپرن از متداولترین پلهای بزرگراهی کشور می‌باشند. در این پلها با توجه به لزوم تامین حرکت آزاد عرشه، ناشی از تغییرات دما و عدم استفاده از کلید برشی در راستای طول پل، افتادن عرشه از روی پایهها و یا ضربه زدن عرشه به کوله، در هنگام ارتعاش طولی عرشه، از موارد مهم خرابی پلها در زلزلههای گذشته میباشد. یکی از روشهای موثر جلوگیری از افتادن عرشه و یا ضربه زدن به کوله، استفاده از مقیدکننده حرکت در راستای طول پل میباشد. هدف اصلی از این پژوهش، بررسی اثر استفاده از مقید کنندههای طولی بر عملکرد لرزهای پلهای متداول تیر و دال بتنی میباشد. بدین منظور یک پل سه دهانه با دهانههای برابر و یک پل سه دهانه با دهانههای نامساوی مجهز به مقیدکنندههای طولی در پایه و در کولهها مدلسازی شده و عملکرد لرزهای پلها با استفاده از تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی، بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد استفاده از مقیدکنندههای طولی، موجب کاهش قابل ملاحظه جابهجایی نسبی عرشه و همچنین کاهش شدت اصابت عرشه به کوله می شود. علاوه براین، عملکرد لرزهای پایههای پل نیز به طور قابل ملاحظهای بهبود مییابد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.