امروزه بیشتر تحقیقات تاریخی در حوزه‌های گوناگون، به دانش تصحیح متن (textual criticism) وابسته است. مصحح می‌کوشد با استفاده از روش‌ها و قواعد خاصی، متنی را بر اساس دستنویس‌های موجود و منابع جانبی، بازسازی کند. برخی بر این گمان‌اند که روش‌ها، اصول و قواعدی که مصححان در تصحیح متون به کار می‌برند، در دورۀ جدید از اروپاییان گرفته شده است. این رساله می‌کوشد تا با بررسی دستنویس‌ها و آثار مکتوب دانشمندان مسلمان ایرانی، نشان دهد که فن تصحیح متون، در تمدن اسلامی دانشی دیرینه است که ایرانیان در پیدایش و تطور آن سهمی ممتاز داشته‌اند. همچنین تلاش شده است تا با بررسی تاریخی فن تصحیح در ایران بعد از اسلام، روش‌ها، ویژگی‌ها و معایب و مزایای سنت تصحیح مورد نقد و بررسی قرار گیرد. در فصل پایانی نیز آرای مصححان بزرگ ایرانی در دورۀ جدید مورد بررسی قرار گرفته است.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.