سنتز و مشخصه یابی نانوکامپوزیت های جدید به منظور بهره برداری در کاربردهای تجزیه ای

امروزه نانوساختارها به دلیل ویژگی ها و کاربردهای جدید در زمینه ها و شاخههای متفاوت علم و فناوری، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کردهاند. در این میان، نانوکامپوزیتها به دلیل خواص منحصر به فرد فیزیکی و شیمیایی که از خود نشان میدهند و همچنین کاربردهای بالقوه در مصارف کاتالیستی، الکترونیکی، نوری، دارویی، پزشکی و بهداشتی سهم قابل توجهی از تحقیقات در حوزه ی نانوتکنولوژی را به سمت خود معطوف کرده اند. لذا با توجه به اینکه یکی از مهمترین جنبه های نانوتکنولوژی پیشبرد روشهای مطمئن و محافظ محیط زیست در سنتز نانوذرات، بدون استفاده از هر گونه مواد شیمیایی و سمی میباشد، در بخش اول این تحقیق، یک مسیر سنتز آسان و سریع برای تهیه ی نانوساختارهای لئوناردیت بدون استفاده از هر گونه سورفکتانت اضافی، عامل پوششی، پایدارکننده و یا الگو (قالب) ارائه شده است. نانوساختارهای لئوناردیت با موفقیت، با استفاده از روش رسوبگیری سنتز شد. مورفولوژی، ساختارکریستالی، توزیع اندازهی ذرات، پایداری و سایر ویژگیهای نانوساختارهای لئوناردیت تهیه شده بوسیله ی پراش اشعهی ایکس (XRD)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و روش FTIR مشخصهیابی شد. نانوساختار لئوناردیت در ساختار هیدروژل نانوکامپوزیتی کیتوسان-پلی وینیل الکل قرار گرفت و بوسیله XRD، SEM و FTIR مشخصهیابی شد. هیدروژل نانوکامپوزیتی سنتز شده به عنوان جاذب آلاینده های آنیونی برای حذف نیترات از آب استفاده شد.

در بخش دوم این تحقیق، مزوپروس سیلیکا (SBA-15) با روش سل- ژل سنتز شد و ویژگی های نانوساختار بوسیله ی SEM و FTIR مشخصهیابی شد. سپس به منظور بهبود خواص مزوپروس سیلیکا، پلیتیوفن داخل حفرات آن به روش شیمیایی سنتز شد. نانوکامپوزیت حاصل بوسیلهی SEM و FTIR مشخصهیابی شد و سپس به عنوان پوشش میله جاذب چرخان استفاده برای پیشتغلیظ و اندازه گیری اسیدهای چرب موجود در نمونه های بیو دیزل مورد استفاده قرار گرفت.

در بخش سوم این تحقیق، نانوکامپوزیت اکسیدآهن-پلیآنیلین با استفاده از قالبهای پلیاستایرنی سنتز شد. نانوکامپوزیت سنتز شده بوسیلهی SEM و FTIR مشخصهیابی شد. نانوکامپوزیت اکسیدآهن- پلیآنیلین به عنوان پوشش فیبر SPME، برای شناسائی و اندازه گیری هیدروکربنهای آروماتیک چند حلقه ای (PAHs) در آب مورد استفاده قرار گرفت.