جنبش مكابيان حركتي بود كه يهوديان، با غلبه بر پادشاهان سلوکی ـ‌جانشینان اسکندر کبیرـ در یهودیه پدید آوردند. اسكندر در پی گسترش فرهنگ یونانی در تمام نقاط سرزمینهای تحت سیطرهی خود بود. ازاينرو، همزمان با فتوحات سرزمين‌هايي مانند ايران، آسياي صغير، هندوستان، سوريه و مصر به ترويج فرهنگ يونان اقدام كرد. بعد از اسکندر، یکی از جانشینان وی به نام آنتیوخوس چهارم، تلاش کرد تا علاوه بر رواج فرهنگ یونانی در میان یهودیان سرزمین یهودیه، دین و خدایان یونانی را نیز جایگزین خدای یهوه کند. در اين فرآيند،گروهی از یهودیان، برای جلوگیری از تهاجم دین و خدایان يونان بر عقايد و انديشه‌هاي دینی قوم يهود،به پاخاستند.
در این رساله، هدف، بررسی جوانب و دیدگاههای مختلف این جنبش یهودیان و تأثیر و تأثرهایی که در بین یهودیان گذاشت، است. گروهي از يهوديان به نام «حسيديم» که در مقابل اين تهاجم قيام كرده بودند، تا زمان پیروزی یهودای مكابي، از این شورش حمایت کردند. خاندان مكابي، شامل متتياي كاهن و پسرانش يوحنا، يهوداي مكابي، اليعازار، يوناتان و شمعون بود. آنان در برابر حاكمان ستمگر سلوكي، كه دین و آیین يوناني را ترويج مي‌كردند، مقاومت يهوديان را رهبري كردند. قيام يهوديان منجر به استقلال يهوديان شد. سال‌هاي ۱۴۲ ق.م تا ۶۳ ق.م، دوران استقلال يهود، دوره مكابيان نام دارد.
در اين دوره، فرقههای متعددی به وجود آمدند از جمله مهمترین آنها دو فرقه فريسيان و صدوقيان بود. جنگ و نزاع بين اين دو گروه، حكومت تقریباً۱۰۰ساله مكابيان را تضعيف و زمينه را براي سلطه روميان مساعد كرد. سرانجام يكي از سرداران رومي به نام «پمپئی» بخشي از سوريه را در سال ۶۳ ق.م از حاكميت مكابيان درآورد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.