جمعیت از دیدگاه نوین، ابزار، وسیله ی کار و به رهگیرنده نهایی روند توسعه محسوب میشود. این بینش جمعیت را تنها یک مقوله کمی تلقی نکرده بلکه ساختار کیفی آن را نیز مورد توجه قرار میدهد. یکی از مباحث مهم در این رابطه، سالخوردگی جمعیت است که امروزه در شهرها و بویژه روستاهای کشور ظاهر شده است و یکی از دلایل بازدارنده توسعه روستایی محسوب میشود. با این دیدگاه، هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل اثرات سالخوردگی بر بازدارندگی توسعه اقتصادی – اجتماعی روستایی در بخش جلگه رُخ شهرستان تربت حیدریه بود که با روش توصيفي – تحليلي، مبتنی بر مطالعات میدانی انجام شد. جمعآوري دادهها از طريق تکميل پرسشنامه انجام شد که در راستای شناخت وضعیت توسعه روستاهای منطقه، تعداد ۴۸ شاخص در دو بعد اجتماعی و اقتصادی مورد شناسایی و تجزیه – تحلیل قرار گرفت؛ براي تجزيه و تحليل دادهها و تهیه نقشه ها به ترتیب از آزمونهاي آماری نرمافزار SPSS و GIS استفاده شد. متناسب با نتایج آزمون منویتنی و سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰، به تفاوت معنادار سطح توسعه بین روستاهای با ترکیب سنی جوان و سالخورده پی برده شد. همچنین متناسب با یافتههای پژوهش، میانگین بعد اجتماعی در روستاهای جوان ۰۷/۴ و در روستاهای سالخورده ۴۴/۲ بوده و میانگین بعد اقتصادی ۹۲/۳ و ۶۴/۱ به ترتیب در روستاهای جوان و سالخورده به دست آمد. درمجموع، نتایج پژوهش حاکی از آن است که پدیده سالخوردگی در توسعه اقتصادی – اجتماعی روستاهای این بخش نقش بازدارنده ایفا نموده است.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.