یکی از روشهای غیر مستقیم برای اندازه گیری استرس اکسایشی، استفاده از پروتئینهای کربونیل به عنوان شاخصی از تغییرات اکسیداسیونی پروتئین ها می باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر یک جلسه فعاليت ورزشي شديد (بی هوازی) بر میزان پروتئین کربونیل پلاسمای خون زنان فعال بود. بدین منظور یک گروه ۲۰ نفره از بدمینتون کاران زن استان فارس با میانگین و انحراف استاندارد سن (۱/۲±۲/۲۱) سال و وزن (۶/۳±۷/۵۲) کیلوگرم انتخاب شدند. سپس ورزشکاران به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (n=10) و کنترل (n=10) تقسیم شدند. روز آزمون، ابتدا بدنبال ۱۰ دقیقه استراحت آرام از هر آزمودنی نمونه خونی برای تعیین مقادیر پروتئین کربونیل گرفته شد. بعد از گرم کردن، آزمون دوچرخه وینگیت تنها از گروه تجربی به عمل آمد و بلافاصله پس از انجام آزمون نمونه خونی دیگری گرفته شد و همزمان با آن ضربان قلب آزمودنی ها تعیین شد. ۲۴ ساعت پس از آزمون نیز نمونه خونی دیگری از همه آزمودنیها گرفته شد. از آزمون (ANOVA REPEATED MEASURED) برای بررسی تغییرات درون گروهی استفاده شد. سطح معناداری برای تمام تجزیه و تحلیل ها (۰۵/۰>P) انتخاب شد. آزمون تعقیبی بونفرونی در گروه تجربی نشان داد اختلاف معنی دار میزان پروتئین کربونیل در مراحل پیش و پس آزمون ۱ (۰۱۰/۰ =P) و پس آزمونهای ۱ و ۲ (۰۱۳/۰ =P) وجود دارد و تفاوت معنی داری در مراحل پیش و پس آزمون ۲ مشاهده نشد (۰۵/۰ <P) و در گروه کنترل اختلاف معنی داری در بین سه مرحله آزمون مشاهده نشد. نتایج نشان داد یک جلسه فعاليت ورزشي بی هوازی، باعث افزایش معنی دار در میزان پروتئین کربونیل به عنوان یک متغییر استرس اکسایشی در پلاسمای خون دختران فعال شد و در ۲۴ ساعت بعد به سطح اولیه خود بازگشت.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.