تاثیر مکمل دهی ال-آرژنین بر پاسخ های VEGF ، اندوستاتین و حداکثر اکسیژن مصرفی کشتی

مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، ۱۵ کشتی‌گیر تمرین کرده با میانگین سنی ۴۷/۲±۱۳/۲۱ سال؛ و نمایه­ی توده بدنی ۷۱/۱±۱۴/۲۴ به روش نمونه گیری داوطلبانه و هدفدار انتخاب شدند، و به صورت تصادفی در دو گروه مکمل (۸ نفر) و دارونما (۷ نفر) قرار گرفتند. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون، آزمودنی‌ها پروتکل وامانده ساز بروس را تا رسیدن به واماندگی ادامه دادند، و از آنها قبل و بلافاصله پس از انجام پروتکل نمونه خونی تهیه شد. مقادیر VEGF و اندوستاتین سرمی به روش الایزا اندازه‌گيري شد. هم‌چنین حداکثر اکسیژن مصرفی و نسبت تبادل تنفسی نیز با استفاده از دستگاه آنالیز گازهای تنفسی اندازه گیری شد. آزمودنی‌های گروه مکمل، به مدت ۱۴ روز مکمل‌ال آرژنین (۱/۰ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) مصرف کردند، و گروه دارونما نیز مکمل بی اثر را دریافت کردند. هر دو گروه در دوره مصرف مکمل به انجام تمرینات تخصصی خود مطابق با هفته‌های قبل پرداختند. آنالیز آماری داده‌ها با استفاده از SPSS و با روش آماری t استیودنت در سطح معنی‌داری (۰۵/۰P≤)  تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: تغییرات VEGF، اندوستاتین و هم چنین نسبت VEGF به اندوستاتین کشتی‌گیران تمرین کرده به یک جلسه فعالیت وامانده ساز قبل و بعد از یک دوره مصرف مکمل ال‌آرژنین به لحاظ آماری معنی‌دار نبود(۰۵/۰P≥)؛ مقایسه حداکثر اکسیژن مصرفی و نسبت تبادل تنفسی نیز پیش و پس از دریافت مکمل به لحاظ آماری معنی‌دار نبود (۰۵/۰P≥).