تاثير يک جلسه تمرين هوازي بر بيان ژن ويسفاتين در بافت چرب احشايي موش‌هاي صحرايي

تاثير يک جلسه تمرين هوازي بر بيان ژن ويسفاتين در بافت چرب احشايي موش‌هاي صحرايي نر ديابتي

ديابت يک اختلال متابوليک است که به دنبال کاهش در ترشح انسولين و يا مقاومت به عمل انسولين ايجاد مي‌گردد. ويسفاتين پروتئيني است که در بافت چرب احشايي بيان شده و ترشح مي­شود که حساسيت انسوليني را بهبود مي­بخشد. هدف از تحقيق حاضر بررسي تاثير يک جلسه تمرين هوازي بر بيان ژن ويسفاتين در بافت چرب احشايي موش‌هاي صحرايي نر ديابتي بود. مواد و روش­ها: در اين مطالعه تجربي ديابت به‌وسيله تزريق تک دوز استرپتوزوتوسين (mg/kg 50) در موش‌ها ايجاد گرديد. ۲۰ سر موش صحرايي نر از نژاد ويستار با ميانگين وزن ۵±۱۶۵ گرم به‌طور تصادفي به ۳ گروه تمريني و ۱ گروه کنترل تقسيم شدند. گروه­هاي تمرين براي يک نوبت با سرعت ۲۰ متر در دقيقه به مدت ۵۰ دقيقه روي نوارگردان دويدند. حيوانات در گروه­هاي مجزا به ترتيب بلافاصله، ۴ و ۲۴ ساعت پس از فعاليت ورزشي بيهوش و نمونه‌برداري از آن­ها انجام شد. در نهايت براي تعيين سطوح نسبي بيان ژن، روش نيمه كمي RT-PCR انجام گرديد. يافته­ها: نتايج تحقيق بيانگر افزايش معني‌دار(۰۵/۰ P<) بيان ويسفاتين در گروه­هاي ۴ ساعت و ۲۴ ساعت پس از تمرين در مقايسه با گروه کنترل بود. نتيجه­گيري: به طور خلاصه، تمرين باعث بهبود سطوح mRNA ويسفاتين در بافت چرب احشايي مي‌شود. افزايش بيان mRNA ويسفاتين بافت چرب احشايي، نشان مي‌دهد ويسفاتين بافت چرب احشايي احتمالا مي‌تواند به‌صورت پاراکرين عمل کند و نقش مهمي در متابوليسم گلوکز و ليپيدها ايفا نمايد.