هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیرات ترتیب حرکت در تمرین مقاومتی بر پاسخ هورمون تستوسترون بود. ۱۵ مرد جوان فعال با میانگین سنی۴۱/۰±۰۲/۱۸ سال؛ قد ۹۶/۴±۰/۱۷۳ سانتیمتر؛ وزن ۵۷/۹±۰۸/۶۳ کیلوگرم به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابتدا یک تکرار بیشینه حرکات (پرس تخت، اسکات پا، زیر بغل با سیم کش، پشت پا با دستگاه و سرشانه) آزمودنیها مشخص و اولین نمونه خونی نیز از آزمودنیها گرفته شد. آزمودنیها به فاصله یک هفته پروتکلهای سنتی و منتخب را انجام دادند. آزمودنیها ابتدا تمرین مقاومتی سنتی را به صورت ۳ دور با ۱۰ تکرار با شدت ۷۰ تا ۸۵ درصد یک تکرار بیشینه و یک هفته بعد تمرین مقاومتی منتخب را به همان شکل انجام دادند. نمونههای خونی دیگر نیز ۴۸ ساعت بعد از هر یک از جلسات تمرین مقاومتی سنتی و منتخب از آزمودنیها گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر برای مقایسه نتایج پیشآزمون و پسآزمون و همچنین از آزمون t زوجی برای مقایسه حجم کار انجام گرفته در دو روش سنتی و منتخب استفاده و سطح معناداری ۰۵/۰≥ α در نظر گرفته شد. نتایج: سطح سرمی تستوسترون پس از روش سنتی و منتخب هردو افزایش معنادار داشت(۰۰/۰ p=). هم چنین حجم کار در روش منتخب به طور معناداری بیشتر بود(پرس تخت: ۰۰۱/۰p =؛ اسکات پا: ۰۰/۰p=؛ زیربغل با سیمکش: ۰۰/۰p =؛ پشت پا: ۰۰۱/۰p =؛ سرشانه: ۰۰/۰p =). نتیجهگیری: نتایج تحقیق نشان داد که تمرین مقاومتی با روش ترتیب حرکتی منتخب باعث افزایش حجم کار انجام شده و افزایش تستوسترون میشود. بنابراین پیشنهاد میشود که برای افزایش حجم تمرین و دیگر پاسخهای مربوطه در تمرینات مقاومتی میتوان از ترتیب حرکتی منتخب استفاده کرد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.