هدف از اين مطالعه تاثير روشهاي مسدود، تصادفي و فزاينده نظامدار بر اكتساب، يادداري و انتقال برنامه حرکتي (مهارت حركتي سه نوع پاس بسکتبال ) بود. تعداد۳۰ نفر از دانش آموزان کمتوان ذهني آموزشپذير در مدارس استثنايي شهر کرمانشاه كه نمره IQ آنها ۷۰-۵۰ بود و در دامنه سني ۱۶-۱۳ سال قرار داشتند، در اين مطالعه شركت كردند. آزمودنيها به طور تصادفي در سه گروه تمريني مسدود، فزاينده نظامدار و تصادفي قرار گرفتند. شرکت کنندگان در اين مطالعه ابتدا با محل آزمون، نحوه پاس، طرز اجراي شرايط مورد نظر و نحوه امتيازبندي آشنا گرديدند. بعد از مرحله آشناسازي، شرکت کنندگان در پيش آزمون ۱۲ پاس (سه نوع پاس و هر کدام چهار بار) را انجام دادند. در مرحله اکتساب شركت كنندگان با توجه به گروه تمريني كه در آن قرار گرفته بودند، شيوه تمريني مورد نظر را دريافت نمودند. آزمودنيها در گروههاي مختلف ۸۱ كوشش انجام دادند. يک پس آزمون، مشابه پيش آزمون با ۱۲ پرتاب توسط آزمودنيها انجام شد و در انتها پس از گذشت ۴۸ ساعت از آخرين تمرين، آزمون يادداري تاخيري مشابه پس آزمون با ۱۲ پاس انجام شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس عاملي مرکب، تحليل واريانس يک طرفه و آزمون تعقيبي توکي استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد در مرحله اکتساب تفاوت معنيداري ميان گروههاي تمريني وجود نداشت. همچنين تفاضل ميانگين نمرات گروهها در مرحله پس آزمون و يادداري و نيز پس آزمون و انتقال (۰۵/۰P>) معنيدار بود. نتايج كلي حاكي از برتري روش تمريني فزاينده نظامدار و تصادفي نسبت به روش مسدود در مراحل يادداري و انتقال بود.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.