زمینلرزه ها در طی زمانهای طولانی به عنوان مخربترین مخاطره طبیعی شناسایی شدهاند. هیچ نیروی طبیعی دیگری قابلیت چنین خرابی های بزرگ در مدت زمان کوتاه را ندارد. زمینلرزه ها بدون هشدار قبلی به وقوع میپیوندند و تنها در عرض چند ثانیه، تلفات و آسیبهای فراوانی از خود بر جای میگذارند. اگرچه امکان جلوگیری از وقوع زمینلرزه وجود ندارد اما تکنولوژی جدید در علوم و مهندسی، ابزارهای جدیدی را برای کاهش اثرات مخرب آن تامین میکند. خطر عمده برای ایمنی و حیات انسانها، آسیب لرزهای و ریزش ساختمانها و دیگر بناهایی است که دارای ضعف در طراحی یا ساخت میباشند. درپی زمینلرزهها علاوه بر تلفات جانی، ثروت ملی نیز به هدر رفته و بار مالی زیادی بر اقتصاد کشورها بوجود میآید که این امر در مورد کشورهایی با اقتصاد زودشکن اثرات جدی و درازمدت به جای میگذارند.نوع رایج ساختمانها معمولی در مراکز شهری دیوار بنایی غیر مسلح میباشد که فضای بین قابهای سازهای را پر میکنند. به همین دلیل این نوع دیوارها را میانقاب مینامند.معمولاً واژه قاب میانپر زمانی بکار میرود که ابتدا قاب ساخته شود و سپس درون آن میانقاب اجرا گردد. با اینکه میانقابها به عنوان اجزای غیر سازهای در نظر گرفته میشوند اما تحت تحریکات لرزهای، بین دیوارهای میانقاب با قاب محصور کننده آن اندرکنش به وجود میآید و منجر به ایجاد مدهای شکست نامطلوب در قاب و میانقاب میشود. عموماً، میانقابها در زلزلههای متوسط عملکرد ضعیفی از خود نشان داده اند. رفتار آنها معمولاً ترد بوده و دارای شکلپذیری کم و یا بدون شکل پذیری هستند و شکلهای مختلفی از آسیبها از قبیل ترکخوردگی نامرئی، خوردشدگی و نهایتاً تخریب کلی را متحمل میشوند. این رفتار، عامل خطرات زیادی در حین زمینلرزه میباشد و این ضعف در عملکرد لرزه ای به عنوان چالشی بزرگ پیش روی طراحان قرار گرفته است. بهسازی لرزه ای از طریق اضافه کردن قابهای سازهای و یا دیوار برشی غیر عملی بوده و بسیار پرهزینه میباشد و در برخی ساختمانها با محدودیتهای بخصوصی روبرو است. روشهای دیگر مقاومسازی از قبیل تزریق دوغاب، نصب فولاد تقویت کننده، پیش تنیدگی، جکت کردن و روشهای مختلف تقویت سطوح باعث افزایش قابل توجه جرم و سختی سازه شده و در نتیجه بارهای لرزه ای بالاتر را به سازه تحمیل میکنند. این روشها مستلزم نیروی کار ماهر بوده و عملکرد طبیعی ساختمان را مختل میکند. این روشها تحت عنوان ‘روشهای کلاسیک’ مقاومسازی قرار میگیرند. یکی از روشهای نوینی که در سالهای اخیر مورد توجه صنعتگران قرار گرفته است، مقاومسازی ساختمانهای موجود با استفاده از کامپوزیتها میباشد. در این زمینه تحقیقات زیادی صورت پذیرفته و آئیننامه هایی مقدماتی نیز برای استفاده از آنها تهیه شده است. کامپوزیتها ابتدا برای کاربردهای نظامی و صنایع هوافضا مورد استفاده قرار گرفتند، اما با کاهش قیمت، این مواد در بسیاری از صنایع به دلیل خصوصیاتی مانند وزن کم و مقاومت بسیار زیاد کششی، مقاومت در برابر شرایط جوی و غیره مورد توجه دستاندرکاران و صنعتسازان واقع شد. استفاده از پلیمرهای مسلح فیبری به دلیل ضخامت کم، نسبت مقاومت به وزن بالا، سختی زیاد و کاربرد آسان یک روش مقاومسازی جایگزین معتبر میباشد.
زمینلرزه های قدرتمند باعث اعمال نیروهای زیاد درونصفحه ای و برون صفحه ای به دیوارهای بنایی شده و امکان تخریب فاجعه بار در این سازهها را فراهم میآورند. با این حال اکثر اقدامات انجام گرفته در این زمینه روی رفتار خارج از صفحه دیوارهای مصالح بنایی تقویت شده با پلیمرهای مسلح فیبری متمرکز شده است. ممکن است دیوار میانقاب یا بخشی از آن بدلیل نبود قید برونصفحهای کافی بین سطح مشترک بین قاب و میانقاب و یا شکست برشی یا خمشی دیوار میانقاب از قاب احاطه کننده آن به بیرون رانده شود. در میانقاب های بدون آسیبدیدگی، این نوع خرابی را میتوان به نیروهای اینرسی بخصوص برای میانقابهای طبقات بالاتر و نسبت لاغری بزرگ نسبت داد. پس از آنکه مصالح بنایی از قاب جداشوند امکان بروز شکست برونصفحه ای محتمل است. یکی از اهداف این تحقیق، بررسی اثر لایه های پلیمر مسلح فیبری در تغییر مدهای شکست، مقاومت، تغییر شکل و انرژی تلف شده توسط سازه در آرایشهای مختلف لایه ها میباشد. هدف دیگر بررسی میزان بهبود مقاومت برشی و فشاری میانقاب تقویت شده با پلیمر مسلح فیبری میباشد. تقویت با پلیمر مسلح فیبری، یکپارچگی سازهای دیوار میانقاب را حفظ کرده و از شکست ترد و خردشدگی آن جلوگیری میکند و با توجه به اینکه این نوع خردشدگی با وجود ایمن ماندن کل سازه، خطر بزرگی برای ساکنان است جلوگیری از آن حائز اهمیت فراوان میباشد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.