بررسی و مقایسه فاکتورهای موثر بر اثر بخشی روش های تدریس فعال در تربیت دینی و اخلاقی دانش آموزان

بررسی و مقایسه فاکتورهای موثر بر اثر بخشی روش های تدریس فعال در تربیت دینی و اخلاقی دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی از دیدگاه معلمان مرد و زن در سال تحصیلی ۸۹ / ۸۸

در دنیای پیچیده امروز هیچکس بی نیاز از تعلیم و تربیت نیست . ضرورت تعلیم و تربیت و در عین حال پیچیدگی و دشواری تعلیم و تربیت واقعی ، موضوعی است که همه ملل جهان کم و بیش از آن باخبرند . کانت ( شکوهی ، ۱۳۸۱ ، ص ۱۱ ) می نویسد : در بین ابداعات بشر دو تا از بقیه مشکل تر است ؛

« هنر مملکت داری یا حکومت و هنر تعلیم و تربیت » .

امروزه در حوزه تعلیم و تربیت و آموزش فراگیران ، بحث روش های تدریس یکی از چالش های معلمان محسوب می شود و به کارگیری روش تدریس مناسب با هر ماده درسی از اهمیت خاصی برخوردار است . به عبارت دیگر ، یکی از مسائل اساسی که در حال حاضر نظام های آموزشی با آن  رو به رو است ، بحث ایجاد نو آوری و تغییر در روش های تدریس است که می تواند در متناسب سازی محتوا و روش های آموزشی با زندگی دوره بزرگسالی نقش مهمی ایفا می نمایند .

شواهد و بررسی های نوین پژوهشی نشان می دهد که اگر خواهان بهبود یادگیری دانش آموزان و ارتقاء عملکرد نظام آموزشی در نیل به اهداف متعالی آن هستیم ، باید نسبت به اشاعه و کاربرد روش های جدید تعلیم و تربیت و تدریس در مدارس کشور اقدام نمود ( عباس زاده ، ۱۳۸۴ ، به نقل : حیدری ۱۳۸۵ ) . و از طرف دیگر در طول تاریخ شاید نتوان مسائلی را پیدا کرد که به اندازه مباحث اعتقادی ، فکر بشر را به خود مشغول کرده  باشد . مسائل زیادی بوده است که در مقطع زمانی و مکانی خاصی اوج گرفته و پس از مدتی فروکش کرده و یا برای همیشه به فراموشی سپرده شده است . در حالی که مباحثات و گفتگوهایی که در طی قرون متمادی بر سر مبدا و معاد و دیگر امور مذهبی صورت گرفته ، و همچنین انبوه کتب و نوشته هایی که از قدیم ترین ایام تا به امروز به رشته تحریر در آمده ، همگی گواه این ادعایند که تفکر پیرامون مسائل اعتقادی ، نه یک بحث مقطعی بلکه یکی از خصایص  ذاتی فکر و روح آدمی است .

ما معتقدیم که ایجاد یک نسل مسئوول و اندیشمند ، نسلی که انسانی بیندیشد و انسانی زندگی کند ، تنها در سایه تعالیم و روش تربیتی و اسلام امکان پذیر است و بس .

بنابراین داشتن جامعه ای مطلوب و ایده آل منوط به داشتن انسانهای خوب و شایسته است و  داشتن انسانهای خوب ، ریشه در تعلیم و تربیت دینی و اخلاقی صحیح آنان دارد . و باید این را پذیرفت که هرگاه تربیت از عناصر روحی و اخلاقی عاری باشد ؛ ناقص و بی نتیجه خواهد بود و عواقب این گونه تربیت عاید اجتماع گشته و آن را تباه می سازد .

ما تربیت منهای مذهب را امری خطر آفرین و وجود فارغ التحصیلان مدارس و دانشگاه های منهای مذهب را بلایی به جان مردم جامعه می شناسیم . اگر تربیت با مذهب  آمیخته نشود نه تنها قوامی نخواهد یافت بلکه خود آن به تنهایی سبب انحلال تربیت خواهد شد . وجود فساد در جوامع ، درگیری ها ، جنگ ها ، غارت ها ، استثمارها در نزد مردم به اصطلاح متمدن نه بدان خاطر است که سطح دانش و رفاه در آنجا پایین است بلکه بدان خاطر است که قدرت کنترل کننده  ضعیف است و نیروی منضبطی در درون آنها وجود ندارد که بر خود مسلطشان کند . از اینجاست که اهیت رشد مذهبی و دینی آشکار می شود و رشد و پرورش این موهبت الهی یکی از اهداف مهم تعلیم و تربیت اسلامی است  ( قائمی ، ۱۳۶۴ ، ص ۵۳ ) .