بررسی و مقایسه روشهای برگشت به حالت اولیه در خشکی و آب پس از یک فعالیت شدید بی هوازی

بررسی و مقایسه روش­های برگشت به حالت اولیه در خشکی و آب پس از یک فعالیت شدید بی­هوازی بر سطح لاکتات خون و ضربان قلب شناگران نخبه

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه دو روش متفاوت برگشت به حالت اولیه در خشکی و آب بر سطح لاکتات خون و ضربان قلب شناگران نخبه بود. بدین منظور ۱۶ دانشجوی پسر ورزشکار (با میانگین سنی۸۸/۲± ۴۳/۲۲سال، وزن۰۳/۱۱± ۳۱/۷۲ کیلو­گرم، قد۹۳/۵± ۸۲/۱۷۴ سانتی­متر، شاخص توده بدنی ۵۹/۲±۳۲/۲۵ کیلو­گرم بر متر­مربع به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند. پروتکل تمرین شامل یک جلسه و طی مسافت ۱۰۰ متر شنای قورباغه و با حد­اکثر توان فرد بود. نمونه­های خونی به مقدار ۵ سی­سی از سیاهرگ بازوئی و در فواصل قبل، بلا­فاصله پس از تمرین و نیز پس از پایان مرحله برگشت به حالت اولیه به منظور اندازه­گیری میزان لاکتات خون گرفته­شد. همچنین شاخص ضربان قلب نیز در مراحل قبل، بلا­فاصله پس از تمرین و نیز پس از پایان مرحله برگشت به حالت اولیه اندازه­گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر با عامل درون گروهی، بین گروهی و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد(۰۵/۰p=). یافته­های آماری نشان داد که میزان لاکتات و ضربان قلب در بازگشت به حالت اولیه در آب نسبت به بازگشت به حالت اولیه در خشکی بسیار سریع­ترکاهش پیدا کرده است. در مجموع نتایج این تحقیق نشان می­دهد که برای باز گرداندن میزان لاکتات خون و ضربان قلب به حالت اولیه و آمادگی ورزشکاران جهت ادامه فعالیت، بازگشت به حالت اولیه در آب روش بسیار مفید و موثر­تری نسبت به بازگشت به حالت اولیه در خشکی بود.