بررسی و مقایسه روشهای برگشت به حالت اولیه در خشکی و آب پس از یک فعالیت شدید بیهوازی بر سطح لاکتات خون و ضربان قلب شناگران نخبه
هدف از انجام این تحقیق، مقایسه دو روش متفاوت برگشت به حالت اولیه در خشکی و آب بر سطح لاکتات خون و ضربان قلب شناگران نخبه بود. بدین منظور ۱۶ دانشجوی پسر ورزشکار (با میانگین سنی۸۸/۲± ۴۳/۲۲سال، وزن۰۳/۱۱± ۳۱/۷۲ کیلوگرم، قد۹۳/۵± ۸۲/۱۷۴ سانتیمتر، شاخص توده بدنی ۵۹/۲±۳۲/۲۵ کیلوگرم بر مترمربع به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند. پروتکل تمرین شامل یک جلسه و طی مسافت ۱۰۰ متر شنای قورباغه و با حداکثر توان فرد بود. نمونههای خونی به مقدار ۵ سیسی از سیاهرگ بازوئی و در فواصل قبل، بلافاصله پس از تمرین و نیز پس از پایان مرحله برگشت به حالت اولیه به منظور اندازهگیری میزان لاکتات خون گرفتهشد. همچنین شاخص ضربان قلب نیز در مراحل قبل، بلافاصله پس از تمرین و نیز پس از پایان مرحله برگشت به حالت اولیه اندازهگیری شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر با عامل درون گروهی، بین گروهی و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد(۰۵/۰p=). یافتههای آماری نشان داد که میزان لاکتات و ضربان قلب در بازگشت به حالت اولیه در آب نسبت به بازگشت به حالت اولیه در خشکی بسیار سریعترکاهش پیدا کرده است. در مجموع نتایج این تحقیق نشان میدهد که برای باز گرداندن میزان لاکتات خون و ضربان قلب به حالت اولیه و آمادگی ورزشکاران جهت ادامه فعالیت، بازگشت به حالت اولیه در آب روش بسیار مفید و موثرتری نسبت به بازگشت به حالت اولیه در خشکی بود.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.