بیشک، واقعه عاشورای اباعبداللهالحسین(علیهالسلام)، باعظمتترین و الهامبخشترین پدیده تاریخ اسلام است. چنانکه بیشترین آیینها و پرحجمترین تاریخنگاریها را در جهان اسلام از آنِ خود کرده است. همین عظمت و گستره، سبب شده تا تحلیل این واقعه به صورت یک پدیده زنده و پیشرو، کاری دشوار و پرچالش باشد. به نظر میرسد با آنکه عاشوراپژوهیهای معاصر، به گسترش مباحث نظری این حوزه کمک شایانی کرده است؛ اما به سبب تسلط روش اجتهادی بر رویکردهای پژوهشی این حوزه، نتوانسته پیوندی محکم با بدنه اجتماعی آیینهای عاشورایی برقرار سازد. این شکاف، گشودن افقهای نظری تازه در بررسی و تبیین روند شکلگیری و استمرار پدیده عاشورا را ضروری مینماید.
در میان فیلسوفان معاصر جهان، اندیشه پل ریکور فرانسوی، در حوزههای هرمنوتیک، روایتشناسی و شناختشناسی تاریخ، همواره مورد توجه محققان بوده است. تبیین مفاهیمی چون خاطره جمعی، سنت روایی و روایت تاریخی در اندیشه او، میتواند دستاوردهای بدیع و راهگشایی در بررسی عاشورا به مثابه یک سنت روایی زنده، برای عاشوراپژوهان داشته باشد. این رساله میکوشد تا تبیین معرفتشناسانه تاریخ از دیدگاه ریکور را به عنوان بدیلی برای رویکردهای تاریخپژوهی مرسوم، معرفی نماید.
همچنین میکوشد پس از شرح این اندیشهها، آن را به محک واقعه عاشورا بیازماید و نشان دهد که با این نگاه، حوادث بزرگی چون عاشورا را، میتوان نه به عنوان یک واقعه سپری شده، که به مثابه یک پدیدار پویا با همه گستره و ابعادش مورد کنکاش قرار داد؛ و برای بسیاری از پرسشهای پیچیده پاسخهای تازه یافت.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.