بررسی هیدروژئولوژی منطقه و تهیه نقشه های موضوعی

بررسی هیدروژئولوژی منطقه و تهیه نقشه های موضوعی نظیر نقشه های هم تراز و هم عمق آب زیرزمینی

محدوده مطالعاتی بابل – بابلسر با مساحت ۱۸۱۷ کیلومترمربع، زیر حوزه محدوده بابل – آمل می­باشد که در استان مازندران واقع شده است. حدود ۸۹۸ کیلومترمربع از محدوده را دشت و ۹۱۹ کیلومترمربع را ارتفاعات دامنه شمالی البرز تشکیل می­دهد. رودخانه بابلرود، منبع اصلی آب سطحی در محدوده می­باشد.. اقلیم دشت بابل – بابلسر بر اساس روش آمبرژه خیلی مرطوب می­باشد. محدوده بابل – بابلسر از نظر تقسیمات زمین­شناسی در زون البرز قرار گرفته است. سنگ بستر آبخوان بابل – بابلسر شامل رسوبات دریایی حاوی آب شور فسیل می­باشد. براساس نتایج ژئوفیزیک و ژئوالکتریک می­توان نتیجه گرفت که قسمت عمده آبخوان محدوده­ی مطالعاتی بابل – بابلسر از نوع آزاد می­باشد. قابلیت انتقال آبخوان در محدوده از (d/m²)1500 در نواحی جنوبی تا (d/m²)100 در نواحی شمالی متغیر می­باشد. هدف عمده از این تحقیق، بررسی و مطالعه­ی دراز مدت کیفیت آب­زیرزمینی محدوده (سال­های آبی ۸۱-۸۰ تا ۹۱-۹۰) و پهنه­بندی مختلف کیفی آب­زیرزمینی دشت با استفاده از قابلیت­های سیستم اطلاعات جغرافیایی (ArcGIS) بوده است. در متوسط دوره خشک و مرطوب از لحاظ شرب، به ترتیب ۹/۷۱ و ۹/۷۵ درصد از محدوده دارای کیفیت قابل قبول، و ۸/۲۱ و ۲/۱۶ درصد دارای کیفیت نامناسب می­باشد. از لحاظ کشاورزی، به ترتیب ۸/۸۸ و ۲/۸۷  درصد از محدوده در کلاس C₃S₁ واقع شده­اند. تیپ غالب آب­زیرزمینی محدوده،   بی­کربناته کلسیک می­باشد. تقسیم­بندی محدوده براساس باقیمانده خشک در متوسط دوره­های خشک و مرطوب، بیش از ۸۰ درصد از کل وسعت محدوده دارای آب­ شیرین و بقیه آن دارای آب لب­شور می­باشد. از لحاظ سختی، آب­زیرزمینی محدوده در اکثر  چاه­های نمونه­برداری دارای کیفیت کاملا سخت است. با بررسی روند تغییرات کیفی آب­زیرزمینی منطقه در طول دوره ۱۱ سال متفاوت بوده، بطوریکه تنزل کیفیت آب در سال­های اخیر مشاهده می­شود.