بررسی منحنی شکست سازه های فولادی با قاب خمشی متوسط در اثر خرابی پیش رونده حین زلزله
امروزه ارزیابی عملکرد سازهها در برابر زلزله، به یکی از بحثهاي رایج در بین محققین تبدیل شدهاست. یکی از ابزارهاي کلیدي در ارزیابی آسیبپذیری لرزهاي سازهها، توابع شکنندگی است که احتمال فراگذشت سرویس سازه از یک سطح سرویس مشخص را براي چندین سطح خطر از جنبشهاي لرزهاي زمین بیان مینماید. هدف از این مطالعه، تعیین منحنی شکنندگی آسیبپذیری لرزهای سیستم ساختمانی قاب خمشی متوسط فولادی طراحی شده بر اساس آییننامهی طراحیASCE7-10/IBC2012 بر روی خاک نوع D در منطقهای با خطر لرزهای زیاد میباشد. مدلهای مورد نظر، ساختمان ۶ طبقهی قاب خمشی متوسط فولادی با دو حالت، یکی با اجرای صحیح اتصالات و دیگری دارای ۱۰% خطا در اتصالات میباشند. مدلسازی این ساختمانها با در نظر گرفتن ۱۰ نوع زلزله ی حوزه ی نزدیک در نرم افزار OpenSeeS انجام شده و تحلیل تاریخچهی زمانی غیرخطی افزایشی برروی مدلها انجام گرفتهاست. در این بررسی، تغییر مکان جانبی نسبی سازهها به عنوان شاخص خرابی در نظر گرفته شدهاست. حدود تعیین شده برای تغییر مکان جانبی نسبی برای حالات فرو گذشت مختلف از آیین نامه ی ASCE41-06 استفاده شده است که این حالات فروگذشت عبارتند از: Immediate Operation(IO)، Life Safety(LS) و Collapse Pervision(CP) سپس منحنی شکست سازهها برای دو حالت یاد شده ترسیم گردیده و با حذف تک ستون بحرانی در همان آنالیز برای تمامی مقادیر افزایشی هر زلزله، DCR ستون های باقی مانده از هر ساختمان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از مقایسه ی دو ساختمان با دو منحنی شکست متفاوت نشان میدهد که سطح سرویس LS برای ساختمانی که با ۱۰% خطای اجرایی مدل شده است از لحاظ DCR ، ۲۱/۲۱%و برای سطح سرویس CP، ۵۲/۹% بیشتر از ساختمانی که به طور صحیح مدل شده، می باشند.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.