در طول دهه هفتاد ادبیات ایران شاهد حضور فزاینده‌ی نویسندگان زن بوده و حدود ۳۷۰ نویسنده‌ی زن شروع به انتشار اوّلین اثر خود نمودند، یعنی ۱۳ برابر نویسندگان دهه قبل. از این میان ۶۵ نویسنده به نگارش مجموعه داستان روی آورده‌اند و تجربیات خود را پیرامون موضوعات محوری چون مسائل زنان، مسائل اجتماعی و فرهنگی، مسائل سیاسی و مسائل عاطفی بازنمایی کردند. در این پژوهش با توجه به حضور فعّال زنان در عرصه‌های آفرینش ادبی، به بررسی موضوعی ۱۵۴ داستان کوتاه در قالب ۱۲ مجموعه داستان از ۱۲ نویسنده زن ایرانی در فاصله سال‌های ۷۰ تا ۷۹ پرداخته و نشان داده است که در این برهه از تاریخ ایران مسائل عاطفی مانند تنهایی، ترس، مرگ با ۵۴% بیشترین مضمون را در آثار این نویسندگان به خود اختصاص داده است. پس از آن بیان مسائل اجتماعی و فرهنگی چون فقر، اعتیاد، خرافه‌پرستی و… با ۲۵% بیشترین دغدغه این نویسندگان محسوب می‌گردد و پرداختن به مسائل زنان مانند روزمرگی زندگی زنان، مظلومیّت زنان، زن در خانواده با ۱۵% در سوّمین جایگاه قرار دارد. در پایان مسائل سیاسی مانند: انقلاب، جنگ، مسائل سیاسی روز با ۶% کمترین بسامد را در آثار این نویسندگان نشان می‌دهد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.