گرشاسب نامه اثر اسدی طوسی در بین آثار حماسی ایران در مقام دوم بعد از شاهنامه فردوسی قرار دارد. این اثر که در بارهی زندگی و دلاوریهای گرشاسب است در جغرافیای وسیعی که شامل تمام کشورهای بزرگ آن روزگاران میباشد اتفاق افتاده است. بیان عجایب عالم رنگ و بویی خاص به این اثر حماسی داده است. هنرنمایی اسدی طوسی در استفادهی بهجا از عناصر سامی عربی و همینطور عناصر زرتشتی در کار پر ارج خود موضوع دیگری است که باید به آن توجه داشت.ادبیات تعلیمی حجم قابل توجهی از این اثر حماسی را در بر گرفته است بهطوریکه اسدی هر جا فرصت یافته است از پرستش خدای واحد،خردورزی، ارزش و جایگاه سخن،خوبی و بدی، آداب و رسوم شاهی، چگونگی سفر، در نکوهش دنیا و … سخن گفته است.
بلاغت در گرشاسبنامه در حد مطلوبی است.اسدی طوسی با استفاده از تمام ظرفیتهای بلاغی از به تصویر کشیدن میدان رزم و توصیف مناظر طبیعی و شگفتیهای جادوگرایانۀ مختلف در سرزمینهای مختلف هندوستان اهتمام جدی داشته است. از انواع تشبیه بهصورت گستردهای استفاده کرده است. بهخصوص تشبیه محسوس به محسوس که خود از ویژگیهای بارز سبک خراسانی است. استعارههای قریب و بعید در همهجا دیده میشوند اما فراوانی تشبیه را ندارند انواع مجاز و کنایه هم در گرشاسبنامه چشم را نوازش میدهنداسدی طوسی از صنایع بدیعی غافل نبوده و با هنرمندی تمام شعر خود را با این صنایع آراسته است.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.