موضوع سبّ ولعن از مسائل نخستين در جهان اسلام بلكه در عالم بشري و مورد ابتلاي جوامع مسلمانان و غير مسلمانان مي باشد،و ابعاد اخلاقي، اجتماعي و سياسي وسيعي دارد، و جنبه هاي رواني و تبليغاتي آن چشمگير وقابل بحث و بررسي فراوان مي باشد.پس اين موضوع از تاريخچه وقدمت طولاني برخوردار است وچنانچه خاطر نشان خواهيم نمود اين موضوع حداقل در درون جامعة اسلامي ودر برخورد با پيروان و مسالك مختلف مطرح و مورد ابتلاء بوده و هست.مسئله مهمي كه در اينجا مطرح خواهد شد اين است كه متأسفانه موضوع سبّ ولعن كاملاً تفكيك نشده و در مواردي خلط مبحث شده به طوري كه عده اي با حسن نيت لعن و ناسزا را هر دو في حد نفسه عملي ممنوع مي انگارند،در صورتي كه اين دو با هم متفاوتند هم در مفهوم و هم در حكم و هر كدام مصاديق متفاوتي دارند،سبّ وناسزا مطلقاً ممنوع است حتی به دشمن بدخواه وكافر.چنانكه قرآن تصريح دارد،و اما لعن در مواردي مجاز است و موارد مجاز و عدم جواز آن در قرآن وسنت به تصريح آمده است.وهدف ومحور اصلي بحث ما در اين پروژه همين مطلب است که ابتداء به تفکیک این دو موضوع بپردازیم و ان گاه واژه های مرتبط به ان را بیان نموده و به ذکر موارد ومصادیق هر کدام بپردازیم و در مقابل با ادله از قرآن وسنت فتاواي فقهاء به موارد جواز و عدم جواز لعن و نفرين بپردازيم به تفاوت معنوي و حكمي بين آنها توجه كنيم ودر پایان به ترویج سب ولعن و بیان حکم سب خدا و پیامبر اشاره شده وپیامد های دنیوی اخروی وراه های درمان ان بررسی شده است تا با رو شدن حقيقت جواب محكم و قاطعي به ياوه گويان و كساني كه شيعه را متهم به ناسزاگويي به صحابه مي نمايند داده باشيم.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.