بررسی ساختار واجی و تحلیل معنایی بیست سوره ­ی پایانی قرآن کریم

بررسی ساختار واجی و تحلیل معنایی بیست سوره ­ی پایانی قرآن کریم، در قالب نظریه­ی سیستمی‌_ نقشی هلیدی

یافته های زبانشناسی نوین، قرآن را به عنوان یک گفتمان فراانسانی، از منظری متفاوت بررسی کرده و تفسیر آن را وارد مرحله­ی جدیدی ساخته است. دستاوردهای این علم، در حوزه­های متفاوت معنایی و آوایی می­تواند، به عنوان ابزاری کارآمد در تفسیر قرآن به کار گرفته­شود. هدف پژوهش حاضر، ارائه­ی تفسیر متفاوتی در پرتو نظریه­ی سیستمی- نقشی هلیدی، در زمینه­ی معنایی و ویژگی‌های آوایی و هجایی در حوزه­ی بافتار موسیقی ۲۰ سوره­ی پایانی قرآن کریم است، و به نوعی به بررسی همکنشی و تعامل معناشناسی و واج شناسی در راستای القای بهتر پیام می پردازد. نتیجه­ی بررسی­ها به دستاوردهای مهمی‌منتهی شده‌است. از جمله اینکه ویژگی‌های موسیقایی قرآن، مستقل از معنای آن عمل نمی‌کند و در حقیقت ابزاری است در خدمت انتقال پیام گوینده به مخاطب. همچنین نتایج نشان می‌دهد، که در تفسیر قرآن، می‌توان روش­های جدید زبانشناختی را برای گره گشایی و روشنگری هر چه بیشتر مفاهیم و معانی قرآنی به کار گرفت و دیدگاهی نوین را در تفسیر قرآن مطرح کرد.