بررسی رابطه میان احساس عدالت در نزد جوانان تهرانی و هویت ملی

در پژوهش حاضر مسأله اصلی این است که آیا میان احساس عدالت و هویت ملی در بین جوانان رابطه­ای وجود دارد؟ یکی از مسائلی که در حال حاضر توجه اندیشمندان و محققان و سیاستگزاران را بخود جلب نموده است بحران هویت خصوصاً در میان جوانان می­باشد. پیشرفت و توسعه در عرصه ارتباطات و اطلاعات بطور یقین الگوهای زندگی، ارزشها و هنجارهای مردم جوامع را دچار دگرگونی می­کند و چنانچه این تغییرات منجر به از بین رفتن هویت جوامع شود کیستی و چیستی آنها را زیر سؤال می­برد و اعضای جامعه دچار سردرگمی و به معنایی بی­هویتی می شوند.

در این پژوهش به عنوان متغیر مستقل فرضیه اصلی تحقیق این است که «هر چقدر احساس عدالت در میان جوانان بیشتر باشد هویت ملی آنان قوی­تر است»

متغیر مستقل، احساس عدالت است با ابعاد سیاسی، اقتصادی، منزلتی و فرهنگی و متغیر وابسته هویت ملی است. این تحقیق با استفاده از روش پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه در قالب ۴۰ سؤال در میان جوانان ۲۹-۱۸ تهرانی با حجم نمونه ۳۷۱ نفر و با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای از محدوده شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز تهران از هر منطقه تعدادی بلوک تعدادی خانوار و نهایتا از خانوار­ها با افراد ۲۹-۱۸ ساله مصاحبه انجام گرفته است.

در این تحلیل ابتدا رابطه هویت ملی با متغیرهای مستقل احساس عدالت اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و منزلتی سنجیده شد و رابطه مذکور حاکی از آنست که بین متغیرهای مستقل (ابعاد عدالت) با بعد فرهنگی، زبانی و تاریخی هویت ارتباط معناداری وجود نداشته است اما رابطه میان ابعاد عدالت با بعد اجتماعی و جغرافیایی هویت که به معنای احساس عاطفه نسبت به اعضای اجتماع ملی و احساس تعلق و وفاداری نسبت به آب و خاک و مرزهای جغرافیایی در برابر خطرات احتمالی می­باشد مثبت و معنی دار می­باشد.

رابطه ابعاد احساس عدالت با هویت سیاسی (تعهد و تعلق افراد نسبت به نظام سیاسی و دولت) مثبت و معنی­دار است. در مورد ارتباط ابعاد احساس عدالت با هویت مذهبی نتایج گویای آن است که احساس عدالت سیاسی و احساس منزلتی با هویت مذهبی دارای ارتباط معنی­دار مثبتی است و این در حالی است که بین احساس عدالت اقتصادی و احساس عدالت فرهنگی با هویت مذهبی ارتباط معنی داری مشاهده نشده است.