بررسی رابطه اضطراب و استرس اجتماعی با احساس تعلق نوجوانان پسر و دختر

بررسی رابطه اضطراب و استرس اجتماعی با احساس تعلق نوجوانان پسر و دختردر مقطع تحصیلی متوسطه دوم به مدرسه در شهر بندرعباس

هدف پژوهش حاضر عبارت بود از بررسی رابطه بین اضطراب و استرس اجتماعی با احساس تعلق به مدرسه نوجوانان (پسر و دختر)  شهر بندرعباس. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر دبیرستان­ های شهر بندرعباس بودند که در سال ۹۴-۹۳ مشغول به تحصیل بودند. روش برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران بود که  به همین منظور ۳۰۰ دانش آموز به روش خوشه ای تصادفی چند مرحله ­ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. از پرسشنامه اضطراب و استرس (DASS) و مقیاس احساس تعلق به مدرسه براون و ایوانز (۲۰۰۲) برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده شد. از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری به روش همزمان برای تحلیل یافته ­های پژوهش استفاه شد.

نتایج تحلیل رگرسیون کلی (بدون تفکیک جنسیت) نشان داد که متغیر استرس اجتماعی با مقدار بتای ۲۹/۰- و متغیر اضطراب با مقدار بتای ۳۹/۰- در سطح آلفای ۰۱/۰ پیش بینی کننده معنی­ داری برای احساس تعلق به مدرسه بودند.

نتایج تحلیل رگرسیون در گروه پسران نشان داد که متغیر استرس اجتماعی با مقدار بتای ۲۷/۰- و متغیر اضطراب با مقدار بتای ۴۷/۰- در سطح آلفای ۰۱/۰ پیش بینی کننده معنی داری برای احساس تعلق به مدرسه بودند.

نتایج تحلیل رگرسیون در گروه دختران نشان داد که متغیر استرس اجتماعی با مقدار بتای ۲۵/۰- و متغیر اضطراب با مقدار بتای ۵۱/۰ در سطح آلفای ۰۱/۰ پیش بینی کننده معنی داری برای احساس تعلق به مدرسه بودند.

در مجموع یافته ­های این پژوهش نشان داد که دو متغیر استرس اجتماعی و اضطراب پیش بینی کننده معنی داری برای متغیر احساس تعلق به مدرسه در میان نوجوانان محسوب می­شوند.