بررسی دوگان‌ساخت‌ها در شاهنامه‌ی فردوسی بر پایه‌ی نظریه‌ی تصویرگونگی
در این پژوهش ویژگی‌های معنایی دوگان‌ساخت‌های شاهنامه‌ی فردوسی بر مبنای نظریه‌ی تصویرگونگی بررسی شده است. مطالعات انجام شده در باب ویژگی‌های معنایی دوگان‌ساخت‌ها حاکی از ارتباط این نوع ساخت با مفاهیمی چون کثرت، فزونی، شدّت، تداوم، تکرار، کمال، تمامیّت، توزیع و… است. هدف از انجام این پژوهش، نشان دادن ارتباط دوگان‌ساخت‌های شاهنامه با مفاهیم ذکر شده و تجزیه و تحلیل این ارتباط در چارچوب نظریه‌ی تصویرگونگی و مدل تجدید نظر شده‌ی ریگر (۱۹۹۸) است. این مهم پس از پژوهشی بر روی شاهنامه اثر جاویدان حکیم توس در باب رابطه‌ی صورت و معنای دوگان‌ساخت‌های شاهنامه، در قالب طبقه‌بندی‌های معنایی محقق شده است. در این تحقیق که از نوع توصیفی- تحلیلی می‌باشد. تمامی ابیات شاهنامه مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج بررسی، از میان شصت هزار بیت شاهنامه، قریب به هزار و صد بیت حاوی واژگان دوگانساخت می‌باشند. با توجه به مفاهیم متعدد دوگان‌ساخت‌ها، مفاهیم کثرت، پراکندگی و کمال/تمامیّت به ترتیب بیشترین کاربرد را در شاهنامه داشته‌اند. در پایان به این نتیجه دست یافته‌ایم که مفهوم و ساختار حماسی شاهنامه با گزینش و کاربرد انواع خاص دوگانساخت به ویژه واژگانی با مفهوم تصویرگونه‌ی کثرت مرتبط می‌باشند.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.