اتفاقات سیاسی-اجتماعی که در تاریخ معاصر ایران بعد از جنگ جهانی دوم رخ داد، سرآغاز فصلی بود که پای تفکرات رمانتیسم و به دنبال آن ادبیات پاورقی را به زندگی روزمرهی ایرانیان باز کرد. قرن ۱۴ یکی از دورانهای پرتحرک ادبیات ایران است، ادبیاتی که بیشتر رویکردش اجتماعی است. اتفاقاتی که در چند دههی نخست آغاز قرن ۱۴ در ایران رخ داد، زمینهی گسترش رمان و در کنار آن پاورقینویسی را فراهم آورد.
در یک برههی کوتاه، تقریباً دههی ۴۰ و ۵۰ پاورقینویسی عملاً بر ادبیات ایران تسلط یافت و آن با توسعهی روزنامهها همراه بود.بسیاری از برخوردهای نابههنجار ساواک و فضای پرخفقانِ بعد از کودتای ۳۲ بسیاری را به این سو سوق داد که، خواندن به جای جنگیدن را به عنوان یکی از سرگرمیها بپذیرند. ازاینرو نمیتوان پاورقینویسی را صرفاً، یک سرگرمیِ صرف دانست، بلکه باید آن را محصول شرایط اجتماعی خاصی دانست که یکی از مهمترین ابزار شناخت جامعه است.
از آنجایی که در زمینه پاورقی مطالعات زیادی صورت نگرفته، این پایاننامه بر آن شد تا: موضوع مطالعهی خود را بر روی پاورقینویسی با رویکرد به کتاب پنجرهی فهیمه رحیمی متمرکز کند.
پاورقیها داستانهای جذابی بودند که در حاشیهی روزنامهها به صورت روزانه یا هفتگی و سریالی به چاپ میرسیدند. اما مکتبهای ادبی جدید و ورود دیدگاههای بیرون از ادبیات به داخل ادبیات نشان داد که این آثار قابلیت بررسی روانشناسی، جامعه شناسی، نشانه شناسی و زبانشناسی و… را دارند.مهمترین موضوع پاورقیها مسایل عاشقانه و پلیسی بود.
از میان پاورقی نویسان میتوان به فهیمه رحیمی اشاره کرد. وی متولد ۱۳۳۱ در شهر تهران است و با تقریبأ ۳۰ اثر در این زمینه رکوردار فهرست پاورقی نویسان ایران به لحاظ چاپ و فروش می باشد.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.