زبان ابزار بیان مفاهیم و ارتباط میان انسانهاست.نخستین و اساسیترین نقش زبان نیز همین میباشد زیرا بشر ناگزیر است که در ارتباط با دیگران در اجتماع تجربهاش را منتقل کند و تجربه دیگران را دریابد.بنابراین در مطالعه و توصیف آن باید صور و اشکال زبانی مرتبط با این نقش زبان را مورد بررسی قرار داد.شاخهای در زبانشناسی با عنوان سخنکاوی در این رابطه و جهت بررسی کاربرد زبان بوجود آمده است.
تحلیلکلام به بررسی روابط برونجملهای و ارتباط بین زبان و بافتهایی که در آن بکار برده میشود میپردازد.متن صورت مذاکرات کلام است و متن یک واحد منسجمی را تشکیل میدهد.آنچه که متن را از غیرمتن متمایز میسازد متنیت[۱] است و یکی از عوامل بوجود آورنده متنیت، انسجام است. انسجام زمانی در متن حاصل میشود که تفسیر عنصری در متن به تفسیر عنصری دیگر وابسته باشد.هلیدی و حسن (۱۹۷۶) ابزارهای انسجام در متن را در زبان انگلیسی به سه دسته اصلی تقسیم کردهاند که عبارتند از :
۱٫دستوری: عوامل دستوری که دارای سه زیرمجموعه ارجاع، جانشینی و حذف میباشد.
- واژگانی: عوامل واژگانی که در برگیرنده تکرار و با همآیی است.
۳٫پیوندی: عوامل پیوندی که شامل عناصر اضافی، سببی، تقابلی و زمانی است.
آنچه در این پژوهش انجام شد بررسی زبان شاهنامه از دیدگاه انسجام واژگانی میباشد و تلاش بر آن بود تا طبق نظریه هلیدی و حسن، انسجام واژگانی در این اثر ماندگار قرن چهارم هجری بررسی شود.
[۱] texture
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.