بررسی ارجاع گفتمانی در زبان فارسی بر اساس مدل کاربرد شناختی هوانگ
این پژوهش به بررسی ارجاع گفتمانی در زبان فارسی در چارچوب مدل کاربردشناختی هوانگ میپردازد تا مشخص شود چه چیزی گوینده را قادر به انتخاب صورت مناسب، برای ارجاع به موجودیتی خاص میکند و چه چیزی شنونده را قادر میسازد که از یک صورت خاص، مرجع مورد نظر گوینده را شناسایی کند. هوانگ در این مدل سه اصل کمیت، اطلاعمندی و شیوه را مطرح میکند و الگوهای توزیع ارجاعی را بیان میدارد. وی با ارائه این مدل، ادعا میکند که مدلهای پیشین مطرح شده در ارتباط با ارجاعگفتمانی، اشکالاتی دارند و مدل کاربرد شناختی خود را کارآمد میداند. در این پژوهش بر اساس جمعآوری ۷۹۴ دادهی سوم شخص در زبان فارسی مشخص شد که در۶۲۲ مورد بین دو اصل کمیت و اطلاعمندی توازن برقرار شده و صورت ارجاعی مناسب با توجه به الگوی ارجاعی انتخاب شدهاست و در ۱۷۲ مورد با توجه به اصل شیوه صورت ارجاعی مناسب انتخاب شده است. پس ظاهراً مدل کاربرد شناختی، کارآمد است. با اين حال، این مدل دارای دو اشکال بنیادی است. نخست آنکه این مدل موارد خلاف قاعده را موکول به دلایل خاص میکند و مطلب مشخص و واضحی در خصوص این دلایل عنوان نمیکند. مشکل دوم از این قرار است که برای پیدا کردن دلایل خاص میتوان به نظریههای دیگری در همین زمینه مراجعه کرد که اتفاقاً هوانگ خود به آنها اشاره کرده است و بعضاً مشکلات آنها را برشمرده است.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.