يكي از تحولات برجسته در نيمة سدة هفتم هجري / سيزدهم ميلادي، برپايي حكومت ايلخانان مغول در چارچوب مرزهاي سياسي ايران است. از ويژگي هاي قابل توجه اين حكومت، چالش هاي مرزي و اختلافات سياسي- نظامي آنان با همساية غربي خود، مماليك مصر بود. در اين ميان، نقش گروه هاي فراري و پناهنده در بروز و تشديد خصومت ميان ايلخانان و مماليك از اهمّيت خاصي برخوردار است.
اين رساله برآن است تا با بهره گيري از روش تحقيق تاريخي به بررسي توصيفي و تحليلي نقش پناهندگان و فراريان در بروز و تداوم روابط خصمانه ميان ايلخانان و مماليك، به تبيين امواج افراد و گروه هاي فراري، علل تحركات و تأثيرات ناشي از فعاليت هاي آنان بپردازد.
مسئلة اساسي پژوهش حاضر بررسي تحركات و اقدامات گروه هاي فراري و پناهنده در شكل گيري و تداوم خصومت در مناسبات سياسي _ نظامي ميان ايلخانان و مماليك مي باشد. همچنين واكاوي علل و عوامل سركشي گروه هاي فراري، چگونگي برخورد طرفين مخاصمه با آنان و تأثيرات و تغييرات ناشي از حضور اين امواج مخالف در قلمروي دشمن نيز از ديگر مسائل اصلي مطروحه در رسالة حاضر مي باشد.
بررسي منابع و مآخذ نشان مي دهد كه فراريان به دلايل مختلف سياسي، نظامي، اقتصادي و… با ملحق شدن به طرفين مخاصمه، طي مدت شصت / ۶۰ سال، در شكل گيري و تشديد وضعيت جنگي ميان دو دولت، نقش مؤثري را ايفا كردند. از گروه هاي فراري و پناهنده به خوبي استقبال مي شد و آنها با پيوستن به يكي از دو دولت، علاوه بر تحريك آنان براي حمله به قلمروي طرف مقابل، امتيازات خاص و قابل توجهي را نيز دريافت كردند و موجبات تغييرات مختلف سياسي، نظامي، اقتصادي، فرهنگي و … را فراهم نمودند.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.