استان خوزستان یکی از مهم ترین استان های کشور به لحاظ پتانسیل های اقتصادی ، فرهنگی و گردشگری می باشد که با توجه به وجود این تواناییها و عدم وجود امکانات مناسب از سوی دیگر ، نیاز به احداث تاسیسات زیربنایی از جمله مجموعه های اقامتی – گردشگری در آن به وضوح احساس می شود. هدف از این پژوهش سعی در مرور، بازبینی و درنهایت بازشناسی رابطه‌ی معماری بوم آورد و گردشگری و تأثیر متقابل این دو در مجموعه‌ی اقامتی و گردشگری می باشد، همچنین رابطه‌ی آن‌ها بافرهنگ مورد بررسی قرار می گیرد.
در این متن ابتدا با بازشناخت ادبیات موضوع به بررسی موضوعی سرپناه در سفر، هویت و فرهنگ معماری و درنهایت تأثیر رابطه معماری بوم آورد و معماری پایدار و تأثیراتی که هنر بومی می‌تواند بر طراحی مجموعه اقامتی و گردشگری بگذارد، پرداخته شده است. این پژوهش با توجه به فرضیه‌های فوق ازلحاظ هدف کاربردی و با روش‌های ترکیبی تحقیق ازجمله روش مطالعات موردی، توصیفی، تحلیلی انجام‌گرفته است. یافته‌های این پژوهش حاکی از این است که قطعاً فرهنگ و هنر و در اینجا معماری بومی بر یکدیگر تأثیرگذار هستند. هنر ایرانی و فرهنگ ایرانی به دلیل داشتن یک هدف مشترک هر دوبه‌یک سو در تلاطم هستند، البته امروزه این عناصر در حال تزلزل می‌باشند، هدف ما از طراحی مجموعه این است که در طرح ایده آل چنین مرکزی، می‌توان با استفاده از ویژگی‌های کالبدی نظیر فرم و روابط اجزای کالبدی در راستای معماری بومی در طراحی مجموعه گردشگری و اقامتی گام مؤثری برداشت.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.