ارتباط کمال گرایی خودمدار و جامعه مدار با واماندگی ورزشکاران مرد نخبه استان کرمان

هدف این پژوهش تعیین ارتباط کمال­گرایی خودمدار و جامعه­مدار با واماندگی ورزشکاران مرد نخبه استان کرمان بود. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش یا استراتژی داده­ها، از نوع همبستگی بود. به این منظور، طی مطالعه­ای، ۱۰۷ نفر(۱۰۷= N) ورزشکار مرد نخبه در رشته­های فوتبال، هندبال، والیبال، فوتسال، دوچرخه­سواری، بدمینتون و ورزش­های رزمی (میانگین سنی:۵± ۳۹/۲۵ سال و میانگین سابقه ورزشی۴± ۱۷/۸ سال)، پرسش­نامه کمال­گرایی چند­بعدی تهران (بشارت،۱۳۸۳) و پرسش­نامه واماندگی ورزشکار(ABQ) (رادک و اسمیت، ۲۰۰۱) را تکمیل نمودند. داده­ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند­متغیره و تحلیل واریانس تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، کمال­گرایی خودمدار رابطه معکوس و معنادار(۰۵/۰≥p) با کاهش احساس موفقیت و احساس بی­ارزشی داشت و در بعد خستگی جسمی- روانی این رابطه معکوس، ولی معنادار نبود، در­حالی­که، کمال­گرایی جامعه­مدار با خستگی جسمی- روانی رابطه مستقیم و معنادار (۰۵/۰≥p) و با کاهش احساس موفقیت رابطه مستقیم ولی این رابطه معنادار نبود و با احساس بی­ارزشی رابطه معکوس و معناداری داشت. همچنین، نتایج رگرسیون  چندمتغیره نشان داد، کمال­گرایی خودمدار، علایم واماندگی را به طور معکوس و معنادار و کمال­گرایی جامعه­مدار، کاهش احساس موفقیت و خستگی جسمی- روانی را به طور مستقیم و معنادار و احساس بی­ارزشی را به طور معکوس پیش­بینی کرد.