در این پژوهش از طریق بررسی تحولات سبکهای نقاشی مدرن و تجربیات نقاشان انیماتور با تمرکز بر رخدادهای نیمهی اول سدهی بیستم، زمینهی لازم برای تحلیل ارتباط این دو شاخهی هنر فراهم آمده است. در تحلیل مورد نظر، بازتاب تحولات سیاسی/ اجتماعی در کار هنرمندان، بهرهگیری نقاشان از تجارب علمی و تاثیرات ناشی از آشنایی نقاشان اروپایی با هنر شرق و دیگر اقوام (با تاکید بر نقاشیهای ژاپنی) تحلیل گردیده و به رخدادهایی پرداخته شده که موجب تغییر نگاه هنرمندان به محیط و مضامین هنری شدهاند.
در بخش جمعبندی پژوهش، با تحلیل فضای حرفهای نقاشان مدرن و انیماتورها در دهههای نخستین سدهی بیستم، مواردی که به طور مشترک موجب تغییر نگاه هنرمندان به جهان طبیعی و ذهنیات انسانی شدند، مورد تاکید قرار گرفتهاند. جمع بندی تحت عناوین زیر صورت گرفته است: اصالت تحلیل و بیان، در مقابل اصالت موضوع و روش توصیفی، نگرش به خصوصیات ذاتی خط و رنگ و شکل، عنصر همزمانی و تصادف، منطق گریزی و رویاپردازی، جستجوی قالبهای مجرد برای بیان تجریدات ذهنی، وارد کردن پویایی محیطی در کار نقاشی، ادراک جدید از فضای پر و خالی و ساده شدن فرم و رنگ در هنر انتزاعی.
بخش سوم جمعبندی نشان میدهد که تجارب نقاشان مدرن که بیانگر نقاط عطف تغییر در نگرش به ابزارهای بیانی هستند، به شکل مشابهی در تجارب انیماتورها و سیر تحولات انیمیشن رخ داده است. تلاش برای ارائهی ریتم بصری ناب و خالص، انگارهی: ‘بازتاب روح فردی، به عنوان هدف اصلی هنر’، اهمیت دادن به فضا در کنار فرمها و رنگها، تجربهی سورئالیسم در انیمیشن، بیان مخالفت با عصر ماشینی و بازگویی نتایج یاس آور تزلزل در باورهای مدرنیسم، گوشههایی از این تجارب مشترک در حوزهی هنر تصویری هستند.
جهت رفع سوالات و مشکلات خود از سیستم پشتیبانی سایت استفاده نمایید .
دیدگاه ارسال شده توسط شما ، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
دیدگاهی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با مطلب باشد منتشر نخواهد شد.