ارتباط نقاشی سده ی بیستم و انیمیشن

در این پژوهش از طریق بررسی تحولات سبک­های نقاشی مدرن و تجربیات نقاشان انیماتور با تمرکز بر رخدادهای نیمه­ی اول سده­ی بیستم، زمینه­ی لازم برای تحلیل ارتباط این دو شاخه­ی هنر فراهم آمده است. در تحلیل مورد نظر، بازتاب تحولات سیاسی/ اجتماعی در کار هنرمندان، بهره­گیری نقاشان از تجارب علمی و تاثیرات ناشی از آشنایی نقاشان اروپایی با هنر شرق و دیگر اقوام (با تاکید بر نقاشی­های ژاپنی) تحلیل گردیده و به رخدادهایی پرداخته شده که موجب تغییر نگاه هنرمندان به محیط و مضامین هنری شده­اند.

در بخش جمع­بندی پژوهش، با تحلیل فضای حرفه­ای نقاشان مدرن و انیماتورها در دهه­های نخستین سده­ی بیستم، مواردی که به طور مشترک موجب تغییر نگاه هنرمندان به جهان طبیعی و ذهنیات انسانی شدند، مورد تاکید قرار گرفته­اند. جمع بندی تحت عناوین زیر صورت گرفته است: اصالت تحلیل و بیان، در مقابل اصالت موضوع و روش توصیفی، نگرش به خصوصیات ذاتی خط و رنگ و شکل، عنصر همزمانی و تصادف، منطق گریزی و رویاپردازی، جستجوی قالب­های مجرد برای بیان تجریدات ذهنی، وارد کردن پویایی محیطی در کار نقاشی، ادراک جدید از فضای پر و خالی و ساده شدن فرم و رنگ در هنر انتزاعی.

بخش سوم جمع­بندی نشان می­دهد که تجارب نقاشان مدرن که بیانگر نقاط عطف تغییر در نگرش به ابزارهای بیانی هستند، به شکل مشابهی در تجارب انیماتورها و سیر تحولات انیمیشن رخ داده است. تلاش برای ارائه­ی ریتم بصری ناب و خالص، انگاره­ی: ‘بازتاب روح فردی، به عنوان هدف اصلی هنر’، اهمیت دادن به فضا در کنار فرم­ها و رنگ­ها،  تجربه­ی سورئالیسم در انیمیشن، بیان مخالفت با عصر ماشینی و بازگویی نتایج یاس آور تزلزل در باورهای مدرنیسم، گوشه­هایی از این تجارب مشترک در حوزه­ی هنر تصویری هستند.