ارتباط آمادگی جسمانی با ترکیب بدنی، کیفیت زندگی و اضطراب دانش آموزان دختر ۱۲ تا ۱۴ساله

هدف اين تحقيق تعیین ارتباط بین متغیرهای آمادگی­جسمانی با BMI و WHR، کیفیت­زندگی و میزان اضطراب دانش­آموزان دختر ۱۲ تا ۱۴ساله شهرستان لاهیجان در سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ بوده است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود که به روش میدانی انجام شده است. به همين منظور ۳۰۰ نفر از دانش­­آموزان دختر دوره­ی اول متوسطه مدارس دولتی شهرستان لاهیجان به روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای و براساس جدول مورگان انتخاب شدند. ميانگين سنی، قد و وزن گروه به ترتیب ۷۰۲/۰±۰۷/۱۳ سال، ۰۷۰/۶±۷۰/۱۵۷ سانتی متر و ۸۷۷/۱۱±۹۲/۵۱ کیلوگرم بود. به منظور انجام اين تحقيق از آزمون ايفرد شامل آزمون­های کشش بارفیکس، دراز نشست، انعطاف پذیری و دوی ۵۴۰ متر، در سنجش ميزان آمادگي جسماني استفاده شد. همچنين براي به دست آوردن BMI، WHR، کیفیت زندگی و اضطراب شرکت کنندگان، به ترتیب از تقسیم وزن بر مجذور قد،  نسبت دور کمر به دورلگن و نیز از پرسشنامه­های کیفیت زندگی(QOL) و اضطراب بک(BAI) استفاده گردید. در تجزيه و تحليل داده­ها از آمار توصیفی، آزمون كلموگروف- اسميرنوف براي تعيين طبيعي بودن داده­ها و نیز ضریب همبستگی پیرسون براي تعیین ارتباط بین متغيرها استفاده گردید. تحلیل داده­ها نشان داد که بین عوامل آمادگی جسمانی با متغیر­های BMI، WHR دانش­آموزان رابطه­ی معنی داری وجود دارد(۰۵/۰ > P). اما; بین این عوامل با متغیرهای کیفیت­زندگی و اضطراب دانش­آموزان رابطه­ی معنی داری مشاهده نگردید(۰۵/۰ < P).

نتیجه گیری: با توجه به رابطه­ی متقابل بین عوامل آمادگی جسمانی با شاخص توده­ی بدن و نسبت محیط کمر به دور لگن، تقویت کسب آمادگی جسمانی در مدارس، ضروری به نظر می­رسد.